Izaak Celnikier od 1934 do 1938 roku był wychowankiem warszawskiego Domu Dziecka prowadzonego przez Janusza Korczaka. Po wybuchu II wojny światowej uciekł do Białegostoku, gdzie w 1941 r. trafił do białostockiego getta. W getcie został zatrudniony w stolarni i pracował u kopistów niemieckiego przemysłowca Oscara Steffena.
Wraz z likwidacją getta w 1943 r. został przewieziony do więzienia w Łomży, trafił do Oświęcimia, w transporcie do Dachau w 1945 r. został ranny w nogę podczas ostrzeliwania pociągu przez samoloty alianckie, został odnaleziony przez amerykańskich żołnierzy pośród konających i zabitych.
W 1945 r. powrócił do Białegostoku, gdzie pomagał przy wznoszeniu grobów na terenie zlikwidowanego getta. Potem mieszkał w Pradze, Warszawie i ostatecznie osiadł w Paryżu, gdzie zmarł 11 listopada ubiegłego roku.
Przeczytaj o wystawie jego prac:
Izaak Celnikier. Białystok. Holokaust. Wymowna wystawa
