Nowi zawodnicy i rekordowe fundusze? Są. Hala? Będzie. Pora na sukces?

Fot: Fanpage Ślepsk Suwałki

Mieszanka doświadczenia i młodości

Przerwa w rozgrywkach siatkarskiej I ligi jest zdecydowanie dłuższa niż na adekwatnym poziomie piłkarskim. Ślepsk swoje boje zakończył 28 marca, czyli ponad 3 miesiące temu, a początku kolejnego sezonu jeszcze nie widać. Powoli zbliża się za to etap przygotowań. Suwalski zespół rozpocznie szlifowanie formy 30 lipca, ale na razie trudno wyrokować czy znamy już ostateczny kształt kadry, która przystąpi do inauguracyjnego treningu.

Pewne jest za to, że w kolejnym sezonie barw Ślepska nie będą reprezentować: Łukasz Szarek, Witalij Szczytkow, Adrian Hunek, Kewin Sasak, a za sterami drużyny nie zasiądzie Dima Skoryy. W ich miejsce klub ściągnął: Mateusza Mielnika (trener), Jakuba Rohnka, Jakuba Macyrę, Patryka Szwaradzkiego oraz Wojciecha Sieka, który to może grać na pozycji środkowego i jest najnowszym nabytkiem Podlasian. 24-latek występował ostatnio w BBTS-ie Bielsko-Biała, czyli ekipie, która spadła z PlusLigi. Na najwyższym szczeblu rozgrywkowym Siek zanotował 67 spotkań. Zdobył w nich 311 punktów.

Jak podkreśla prezes zespołu - Wojciech Winnik - w klubie znajduje się aktualnie grupka doświadczonych zawodników i spore grono dobrze prosperującej młodzieży i to właśnie taka mieszanka ma przynieść wyczekiwany sukces.

Jaki cel?

A sukces w rozumowaniu władz Ślepska to oczywiście awans do PlusLigi. Dotarcie na najwyższy poziom może nie jest czymś koniecznym już w najbliższych rozgrywkach, aczkolwiek i najważniejsze głowy w klubie, i sponsorzy przelewający fundusze zaznaczają, że drużyna postara się o wykonanie tego celu jak najszybciej. Pomóc ma w tym najwyższy budżet w historii suwalskiego zespołu (1,25 mln zł) oraz budująca się przy ul. Zarzecze hala. Jednym z wymogów dostania się do PlusLigi jest bowiem odpowiednia arena, a tą w maju 2019 r. Ślepsk ma już dysponować.

Wydaje się zatem, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby marzenia działaczy i lokalnych kibiców zostały spełnione. Teraz tak naprawdę wszystko pozostaje w rękach, nogach i głowach zawodników.