Na młode zwierzęta czyha wiele niebezpieczeństw. Przykładowo - list nie upoluje sarny, ale sarnie niemowlę już tak. Zwierzęta mają doskonałą metodę kamuflażu, ale podczas spacerów po lesie, człowiek może je dostrzec wśród wysokich traw i krzewów.
Niektórzy widząc małą sarenkę czy warchlaczka podchodzą, chcą je głaskać, albo co gorsza - zabrać ze sobą.Trzeba mieć na uwadze, że wówczas nie tylko możemy wyrządzić krzywdę "leśnemu maluchowi", ale i sami narażamy się na niebezpieczeństwo. Niedaleko może znajdować się mama zwierzęcia, która gdy zobaczy zagrożenie - zapewne zaatakuje. A kopnięcie klempy bądź lochy może zakończyć się tragicznie.
W przypadku niektórych zwierząt, np. saren, matka odwiedza młode jedynie w porze karmienia. Gdy nadchodzi zagrożenie, sarna wyskakuje z ukrycia i rzuca się do ucieczki chcąc tym samym odciągnąć wroga od swojego dziecka.
Dlatego leśnicy cały czas apelują, aby ludzie, gdy zobaczą leśne dzieci (które mogą wyglądać na porzucone), zostawili jej w spokoju. Zapewne nieopodal nad jego bezpieczeństwem czuwa matka i nie ma wątpliwości, że zajmie się nim lepiej niż człowiek.
Człowiek nie powinien też zabierać młodych ptaków, chyba że są zauważalnie ranne. Małe ptaki często siedzą przestraszone na gałęziach, bo dopiero uczą się latać i nie zawsze sprawnie im to idzie. W przypadku niektórych gatunków ptaków np. puszczyków - matki same wyrzucają młode z dziupli, by same musiały wspiąć się na konary drzew.
Małym zwierzętom leśnym, czyli tzw. "leśnym dzieciom" pomagamy dopiero, gdy te są ranne i widać, ze potrzebują pomocy (mają np. złamane skrzydło, nogę itp.). Jeśli nie jesteśmy pewni, czy zwierzę faktycznie potrzebuje pomocy, najlepiej jest zgłosić się do leśnika zanim podejmiemy jakiekolwiek działania.
justyna.f@bialystokonline.pl
