Jesteś niezdolny do pracy? Możesz otrzymać rentę. Jak ją dostać?

Fot: pixabay.com

W przypadku, gdy ktoś ma zły stan zdrowia, który uniemożliwia podjęcie zatrudnienia, można starać się o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W tym celu konieczne jest prawomocne orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub orzeczenie komisji lekarskiej ZUS.

- Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu – informuje Katarzyna, regionalny rzecznik prasowy ZUS województwa podlaskiego.

Za osobę całkowicie niezdolną do pracy uznaje się osobę, która nie jest w stanie wykonywać żadnej pracy. Z kolei częściowo niezdolna do pracy i w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania zawodu zgodnego z poziomem posiadanych kwalifikacji.

- Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat. Można ją orzec również na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu - wyjaśnia rzeczniczka.

Są przypadki, gdy niezdolność do pracy jest orzekana do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Dzieje się tak w przypadku, gdy:
- nadal stwierdza się niezdolność do pracy,
- osoba badana miała prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przez co najmniej ostatnich 5 lat poprzedzających dzień badania lekarskiego,
- osobie badanej brakuje mniej niż 5 lat do osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego.

W przypadku osób, które wymagają stałą bądź długotrwałą opiekę i pomoc w zaspokajaniu potrzeb życiowych, stwierdza się niezdolność do samodzielnej egzystencji. 

Co zrobić, żeby dostać rentę?

Renta przysługuje osobie, która jest niezdolna do pracy i ma wymagany staż ubezpieczenia (1 rok – jeżeli stała się niezdolna do pracy, zanim ukończyła 20 lat, 2 lata – jeżeli stała się niezdolna do pracy między 20 a 22 rokiem życia, 3 lata – jeżeli stała się niezdolna do pracy między 22 a 25 rokiem życia, 4 lata – jeżeli stała się niezdolna do pracy między 25 a 30 rokiem życia oraz 5 lat – jeżeli stała się niezdolna do pracy po ukończeniu 30 lat). Warunkiem do otrzymania renty jest także fakt, iż niezdolność do pracy powstała podczas okresów składkowych lub nieskładkowych wskazanych w ustawie emerytalnej.

- Jeżeli ubezpieczony nie osiągnął wymaganego stażu (od roku do pięciu lat), warunek posiadania wymaganego okresu ubezpieczenia    uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki  w szkole ponadpodstawowej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy posiadał, bez przerwy lub z przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe - wyjaśnia rzeczniczka.

Bardzo ważne jest to, że jeśli niezdolność do pracy powstała przed 30. rokiem życia, to nie zawsze trzeba mieć 5 lat pracy w 10 latach przed zgłoszeniem wniosku lub powstaniem niezdolności do pracy. Wystarczy posiadać orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy i wykazać 25 lat składkowych (w przypadku kobiet) lub 30 lat (w przypadku mężczyzn).

- Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej wydaje decyzje w sprawie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. W zależności od orzeczenia renta może być stała, gdy lekarz orzecznik stwierdził trwałą niezdolność do pracy lub okresowa, gdy niezdolność do pracy ma charakter czasowy - mówi rzeczniczka ZUS.