Fotografie Beksińskiego - głębokie i intrygujące [ZDJĘCIA]

Fot: Maciej Safaryn

więcej zdjęć

Wernisaż wystawy fotografii i fotomontaży komputerowych Zdzisława Beksińskiego odbył się w piątek (11.02) w głównej siedzibie Muzeum Podlaskiego, w Ratuszu na Rynku Kościuszki.

- Myślę, że jest to ważne wydarzenie wystawiennicze Muzeum Podlaskiego. Wystawa prac Beksińskiego wpisuje się w cykl wystaw fotograficznych, które przygotowywaliśmy i przygotowujemy, które goszczą w Muzeum Podlaskim oraz w oddziałach Muzeum – mówił podczas otwarcia dyrektor Muzeum Podlaskiego, Waldemar Wilczewski. – Tę wystawę możemy oglądać dzięki panu Jerzemu Zegarlińskiemu z Agencji Zegart.

Zdjęcia artystyczne Beksińskiego powstawały już w Krakowie, czyli w czasie, gdy artysta studiował, a potem pracował. Główną modelką była jego żona – Zofia Beksińska, która pozowała mu nawet w ostatnich fotografiach.

Pierwsze prace to portrety Zofii, ale również widoki w naturze, w których Beksiński stosował metodę zmiękczania konturów. Później żona Beksińskiego pozowała w bardziej wyszukanych elementach, owinięta sznurkiem czy bandażem. Najbardziej znanym portretem jest akt "Gorset sadysty", najbardziej rozpoznawalna fotografia Beksińskiego.

Jednak sam artysta na pytania dziennikarzy, czego poszukiwał w tych pracach, odpowiadał: "Niczego nie szukałem. Zawsze patrzyłem na nie od strony plastycznej. Chyba mnie bardziej interesowało, jak będzie wyglądało zdjęcie (…)".

Beksiński po przepracowaniu kilku lat w Krakowie i w Rzeszowie powrócił do rodzinnego Sanoka. Tutaj otrzymał pracę w Sanockiej Fabryce Autobusów i Pojazdów jako projektant.

Kontynuował także tworzenie prac fotograficznych.

Powtarzającym się tematem zarówno obrazów, jak i zdjęć było przemijanie, śmierć, rozpad.
Beksiński porzuca jednak robienie zdjęć, oddając się malarstwu i rzeźbie. Staje się to w 1959 r., gdy pisze w liście do przyjaciela, że kończy z tym.

W czarno-białych fotografiach zastosowany jest mocny kontrast. Na wystawie można oglądać 62 fotografie, z czego 50 pochodzi z wczesnego okresu twórczości Beksińskiego. Pozostałe 12 są to fotomontaże komputerowe, które artysta tworzył w ostatnich 10 latach swojej działalności. Ogromne wrażenie wywołują zdjęcia w czerni i bieli. Są surrealistyczne, pełne grozy, niepokojące. A jednocześnie jakby dopracowane w każdym szczególe. Nic nie jest tu przypadkowe. Fotografie są przemyślane, skłaniające do kontemplacji.

- Beksiński należał do awangardy fotograficznej w Polsce, ale i w Europie. W tamtych latach ukazywało się jedyne pismo fotograficzne, pt. "Fotografia" i w tym miesięczniku Beksiński publikował swoje dokonania fotograficzne, pisał także felietony o fotografii, sztuce. I tylko raz w historii pisma zdarzyło się, że na okładce magazynu pojawiło się zdjęcie tego samego autora dwukrotnie. I to był właśnie Zdzisław Beksiński. To świadczy o jego roli w środowisku artystycznym ówczesnych czasów. On przekształcał w sposób formalny i ideowy polską fotografię - podkreślał Jerzy Zegarliński.

Dlaczego Beksiński porzucił robienie zdjęć? Mówił, że czarno-biała fotografia nie dawała mu już możliwości wyrażania swoich marzeń, snów, wyobrażeń, scen, które chciałby pokazać. Dlatego przerzucił się na malarstwo, które pozwalało mu operować kolorami.

Wrócił do fotografii w ostatnich latach swojego życia. Była to nowa forma fotografii.

Wystawę można oglądać do 18 kwietnia.