"Cyganeria" to jedna z najczęściej granych i najbardziej wzruszających oper na świecie. Puccini, gdy grał na fortepianie ostatnie akordy śmierci Mimi, był tak głęboko poruszony, jakby stracił najbliższą mu istotę. Na tym właśnie polega fenomen "Cyganerii" - w muzyce kompozytor przekazał prawdę uczuć, która niezależnie od czasów i zmieniających się realiów świata, identyfikuje słuchacza z bohaterami dzieła.
Jak w artystycznym ulu
W realizacji Opery i Filharmonii Podlaskiej akcja "Cyganerii" została przeniesiona w lata 30. XX wieku, to ostatnie, barwne, brzmiące bluesem, jazzem i swingiem chwile dwudziestolecia międzywojennego, gdy rozkwitało kino nieme i satyra kabaretowa. Jest to też okres największego rozkwitu sztuki współczesnej. Spektakl, zrealizowany przez Marię Sartovą, pod kierownictwem muzycznym Pawła Kotli, pomimo przesunięcia akcji, pozostaje wierny librettu, które odtwarza ponadczasowe psychologiczne reakcje ludzkie w obliczu miłości i śmierci. Bezpośrednią inspiracją dla scenografii, autorstwa Mariusza Napierały, stała się artystyczna pracownia La Ruche, gdzie tworzyli swoje dzieła najwybitniejsi malarze XX wieku. Na szczególną uwagę zasługują również zaproszeni do współpracy wykonawcy - to wielkie osobowości polskiej sceny operowej, soliści prezentujący najwyższy kunszt sztuki wokalnej.
Doskonałe libretto opery na podstawie "Scen z życia cyganerii" Henri Murgera stworzył zgrany duet Luigi Illica i Giuseppe Giacosa. Pierwszy odpowiedzialny był za dramatyczną dynamikę, drugi nadał całości poetycki sznyt. Praca nad tekstem i muzyką trwała aż do premiery, a nawet dłużej, bo poprawek żądał kompozytor także później! Osiągnął dzięki temu efekt, który wielu bez wahania uznaje za jego życiowe arcydzieło, zaliczając operę do ścisłego kanonu najwybitniejszych dzieł operowych w historii. Wyjątkowa fabuła "Cyganerii", podobnie jak u Murgera, została przedstawiona w postaci kilku kadrów, będących zarazem samodzielnymi kompozycyjnie scenami o wyraźnym środku ciężkości. Wzruszająca Mimi i romantyczny Rodolfo oraz nieprzewidywalna Musetta i zabawny Marcello to dwie pary, których historie stanowią osie kompozycyjne dzieła. Losy bohaterów rozgrywają się na scenie Paryża pierwszej połowy XIX wieku m.in. w malowniczej, artystycznej Dzielnicy Łacińskiej.
Rewelacyjna obsada
O wyjątkowości podlaskiej inscenizacji stanowi także rewelacyjna obsada: Andrzej Lampert i Rafał Bartmiński - Rodolfo, Iwona Sobotka i Marcelina Beucher - Mimì, Szymon Komasa i Tomasz Rak - Marcello, Ewa Vesin i Ewa Majcherczyk - Musetta, Wojtek Gierlach i Remigiusz Łukomski - Colline, Patryk Rymanowski i Arkadiusz Anyszka - Schaunard, Paweł Cichoński i Wojciech Ziółkowski - Parpignol, Piotr Nowacki i Bogdan Kordy - Alcindoro, Grzegorz Szostak i Krzysztof Szyfman - Benoît, Bartłomiej Łochnicki, Bogdan Kordy, Krzysztof Szyfman, Dominik Kujawa - Celnik, Bartłomiej Łochnicki i Bogdan Kordy - Sierżant.
Klimatyczną, nastrojową scenografię przygotował Mariusz Napierała, choreografię - Jarosław Staniek, kostiumy - Agata Uchman. Chór OiFP przygotowała Violetta Bielecka, Chór Dziecięcy - Ewa Rafałko. Solistów, Chóry i Orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej poprowadzi Maestro Grzegorz Berniak.
Transmisja opery odbędzie się w poniedziałek (20.04) o godz. 19.00 na kanale YouTube OiFP.
anna.d@bialystokonline.pl
