W jego ramach wystawa fotografii i opowieść Piotra Kędysia. Jest on absolwentem filologii polskiej. Studiował też public relations i reklamę w Studium Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Przez 3 lata pracował m.in. jako fotograf prezydenta miasta. Organizator białostockiej edycji Galerii Bezdomnej w roku 2008. W latach 2005-2009 wiceprezes Białostockiego Towarzystwa Fotograficznego. Student Warszawskiej Szkoły Fotografii Mariana Schmidta.
Andy Garcia, znany aktor urodzony na Kubie powiedział kiedyś, że Hawana jest jak róża: ma płatki i kolce. Ale niezależnie, za co ją chwycisz i tak cię urzeknie. Każdy, kto był tu choć raz, tańczył salsę graną na każdym rogu, spróbował wyśmienitych kubańskich cygar, wróci tu na pewno. To miasto przez 500 lat budowali Hiszpanie, Francuzi, Amerykanie. Uroków tej perły Karaibów nie przyćmiło nawet 50 lat rządów komunistów. Castro skazał to miasto na powolne umieranie. Jako kara za rządy prezydenta Batisty, kiedy to amerykańska mafia zamieniła centrum Hawany w dzielnicę kasyn, nocnych klubów i burdeli. Dlatego po rewolucji stolica nie była remontowana przez 50 lat, zaś wszystkie środki przeznaczono na industrializację wsi. Hawana ma też swoją ciemną stronę: czarny rynek, prostytucję, biedę, setki walących się budynków. To wszystko tworzy przedziwną mieszankę z resztek hiszpańskiej, kolonialnej świetności i socjalistycznej improwizacji, na jaką skazano Kubańczyków. Podlaną sosem gorących latynoskich rytmów, które sączą się ze wszystkich okien starej Hawany.
Początek spotkania o godz. 18. Wstęp wolny.
