Atak radziecki na Polskę był wynikiem tajnego niemiecko-radzieckiego paktu, tzw. Ribbentrop-Mołotow. Podpisany w sierpniu 1939 r. dokument zobowiązywał do wkroczenia Armii Czerwonej na terytorium Polski gdyby Niemcy byli z nią w stanie wojny.
Oficjalnie jako powód ataku Stalina podawano rozpad państwa i ucieczkę rządu (choć stało się to dopiero po otrzymaniu wiadomości o wkroczeniu Armii Czerwonej) oraz konieczność ochrony mienia i życia zamieszkujących na wschodzie RP Ukraińców i Białorusinów. ZSRR uznał wszystkie pokojowe układy z Polską za nieobowiązujące, bo zawarte z nieistniejącym państwem.
Rozpoczętą 17 września agresję prowadziły 2 fronty: Białoruski przez Wilno, Baranowicze - Wołkowysk - Grodno - Suwałki, Brześć nad Bugiem (między 20 a 24 września) i Ukraiński, który objął Dubno - Łuck - Włodzimierz Wołyński - Chełm - Zamość - Lublin, Tarnopol - Lwów, Czortków - Stanisławów - Stryj - Sambor i Kołomyję.
Wkroczenie Armii Czerwonej oznaczało, że Polska atakowana jest z dwóch stron: od 1 września przez Niemców, a od 17 września także przez Sowietów. Przez wielu wydarzenia te nazywane są IV rozbiorem Polski.
