Jan Olszewski urodził się w 1930 roku w Warszawie. W okresie II wojny światowej i okupacji był żołnierzem Szarych Szeregów oraz uczestnikiem powstania warszawskiego. W 1953 roku ukończył studia prawnicze na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
W czasach PRL-u był działaczem opozycji demokratycznej, a swoje wykształcenie wykorzystał w procesach politycznych jako obrońca m.in. Jacka Kuronia, Karola Modzelewskiego czy Melchiora Wańkowicza. W 1980 roku doradzał Solidarności i Lechowi Wałęsie. Jako członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie uczestniczył w rozmowach Okrągłego Stołu.
Natomiast jako oskarżyciel posiłkowy i pełnomocnik rodziny brał udział w procesie morderców ks. Jerzego Popiełuszki.
Od 1990 roku należał do Porozumienia Centrum. Jesienią tego samego roku uczestniczył w przygotowaniu programu wyborczego Lecha Wałęsy i był jego mężem zaufania w Państwowej Komisji Wyborczej w wyborach prezydenckich. Został następnie członkiem Komitetu Doradczego przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie.
W wyborach parlamentarnych w 1991 roku uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. Były to pierwsze całkowicie wolne wybory parlamentarne. 6 grudnia 1991 roku Sejm I kadencji na wniosek prezydenta powołał go na stanowisko prezesa Rady Ministrów. Po sformowaniu składu Rady Ministrów jego gabinet uzyskał wotum zaufania 23 grudnia.
Jednak uchwałą Sejmu z 5 czerwca 1992 Jan Olszewski został pozbawiony urzędu na skutek uchwalenia wotum nieufności. Głosowanie złożonego w maju wniosku o odwołanie rządu zostało przyspieszone w związku z działaniami ministra spraw wewnętrznych Antoniego Macierewicza w ramach wykonywania tzw. lustracyjnej uchwały Sejmu i sporządzeniem listy Macierewicza.
Jeszcze w latach 2005-2006 był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego, ale był to już schyłek jego działalności.
Zmarł w nocy z 7 na 8 lutego w wieku 88 lat.
mateusz.nowowiejski@bialystokonline.pl
