W ostatnich tygodniach nadawanie nazw ulicom w Białymstoku to gorący temat - wszystko oczywiście w związku z zamieszaniem wokół ulicy mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. Łupaszko. Podczas listopadowej sesji radni mieli do nazwania jedno z rond na Bojarach. Z propozycją patrona wystąpiło stowarzyszenie Nasze Bojary oraz pan Tomasz Pankiewicz, którzy chcieli, żeby wspomniany obiekt leżący w pobliżu ulicy Skorupskiej nazwać imieniem pułkownika kawalerii Leona Mitkiewicza-Żółłtka.
Urodził się on w 1896 roku w Zambrowie. Służbę wojskową rozpoczął w listopadzie 1917 roku w I Korpusie Polskim generała Józefa Dowbora-Muśnickiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku był oficerem sztabu. Następnie pełnił służbę w Biurze Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie. Był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu i Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W wyniku doskonałych opinii w dniu 1 kwietnia 1932 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie Gdańskim. W 1935 roku Prezydent RP nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem. W 1936 roku objął stanowisko I oficera sztabu Inspektora Armii gen. dyw. Leona Berbeckiego.
Mimo tych licznych funkcji, często wracał do Białegostoku, konkretnie do domu przy ulicy Wiktorii 2. Zresztą przez całe życie miał pałać wielką sympatią do miasta swojego dorastania. Wiosną 1938 roku, po przywróceniu stosunków dyplomatycznych z Litwą, został attaché wojskowym w Kownie. W połowie października 1939 roku wraz z całym personelem ambasady opuścił Litwę na znak protestu wobec układu litewsko-sowieckiego, w wyniku którego Sowieci przekazali Litwie część terytorium polskiego wraz z Wilnem. Po przybyciu do Francji został szefem II Sztabu Naczelnego Wodza, następnie awansował na stanowisko zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza. 10 czerwca 1942 roku Naczelny Wódz – generał Władysław Sikorski wyznaczył go na stanowisko zastępcy dowódcy 1. Dywizji Pancernej. Obowiązki zastępcy generała brygady Stanisława Maczka objął w czerwcu 1942 roku. W styczniu tegoż roku generał Sikorski wyznaczył go polskim przedstawicielem w Połączonym Sztabie Sojuszniczym przy Połączonym Komitecie Szefów Sztabów w Waszyngtonie w randze zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza. W tym najwyższym wojskowym gremium godnie reprezentował stanowisko Polski.
Po zakończeniu wojny mieszkał w USA, gzie współpracował z Radiem Wolna Europa. W swoim życiu napisał kilkadziesiąt różnych artykułów i wydał kilka książek. Zmarł w Nowym Jorku 12 grudnia 1972 roku. Jego wolą było, aby prochy zostały pochowane w Polsce, w rodzinnym Białymstoku. To ostatnie życzenie zostało spełnione i pułkownik Mitkiewicz spoczywa w rodzinnym grobie na cmentarzu farnym.
Radni Białegostoku poparli tę kandydaturę jednogłośnie i bez zbędnej dyskusji.
mateusz.nowowiejski@bialystokonline.pl
