Wystawa "Kiedy wypiły ją całą..."

"Kiedy wypiły ją całą, ich włosy stały się trawą, palce falami, oczy zwierciadłami słońca, a pot śliną rzeki" – to pierwsza w Polsce prezentacja czeskiej artystki wizualnej Marie Tučkovej.

Tytuł wystawy pochodzi ze ścieżki dźwiękowej wideo The Polyphonic Womb (Polifoniczne łono), w którym artystka łączy polifoniczne pieśni, ruch, z poezją oraz teorią i literaturą ekofeministyczną. W pracy tej Tučková traktuje łono jako przestrzeń wielogłosu i nieustannego rezonansu dźwiękowego. Przytacza historie płynnych ludzkich i pozaludzkich ciał, w centrum nielinearnej narracji stawiając martwą rzekę jako metaforę degradacji ekosystemu. Wideo jest częścią rozprawy magisterskiej Tučkovej w Dutch Art Institute, a współtworzyły je Mariana Hradilková, Raffia Li, Rebeka Maxová, Dorota Tučková oraz Ig* Świeściak. Przy okazji wystawy w Arsenale Tučková i Świeściak rewidują proces współpracy przy projekcie poprzez zaktualizowany montaż wideo oraz serię wspólnych rysunków, zapisków i map myśli, składających się na instalację site-specific wyeksponowaną w centralnej sali. W ramach Re-kolaboracji, bo taki tytuł nosi wspólne działanie artystx, podnoszona jest m.in. kwestia etyk współpracy, (samo)eksploatacji, dynamiki relacji międzyludzkich w ramach produkcji artystycznej oraz form wzajemnej pomocy i uznania.

Osobliwy krajobraz wystawy zbudują ponadto tkaniny i instalacja dźwiękowa Tučkovej nawiązujące do słuchania, odczuwania i pielęgnowania relacji z naturą. Gobeliny z serii Leaking Sounds of the Angel’s Hole (Dźwięki cieknące z anielskiego otworu) przypominają formą drzewa-waginy. Te inspirowane trylogią Octavii E. Butler Xenogenesis prace łączą wizualny antropomorfizm tkanin z wyhaftowanymi tekstami opowiadającymi o wzajemnych powiązaniach gatunków i przepływie energii we wszechświecie. Z kolei na instalację dźwiękową Wet Scores fo Listening (Mokre partyrury do słuchania) składają się nagrania terenowe, pieśni oraz krótkie kompozycje muzyczne artystki. Poszczególne elementy są rezultatem eksperymentalnych sesji odsłuchowych, ćwiczeń wokalnych, nagrań terenowych oraz improwizowanych kompozycji inspirowanych wizytami nad rzekami Olszanką i Wełtawą.

Marie Tučková (1994, Opawa) jako swoje media artystyczne wykorzystuje tekst, performans, dźwięk, wideo, rysunek i instalacje. W swojej praktyce skupia się na politykach słuchania, polifonii głosów, różnych formach współpracy oraz poezji. Zwraca uwagę na związek między eksploatacją natury a ciałami kobiet. Uzyskała tytuł licencjata w Akademii Sztuki, Architektury i Designu w Pradze. W 2021 roku ukończyła studia magisterskie w Dutch Art Institute w Arnhem. Swoje prace i performansy prezentowała m.in. w Centre Pompidou w Paryżu, na Biennale Matter of Art w Pradze, w galerii PLATO w Ostrawie, na Academiae – Youth Art Biennale w Bolzano. Jest laureatką nagrody Jindřicha Chalupeckiego 2020. Mieszka i pracuje w Pradze.

Ig Świeściak (1993, Polska) tworzy performansy, obiekty i instalacje, które stanowią anty-linearne, obrazoburcze kolaże złożone ze skrupulatnie nawarstwionych błędów i zagmatwanych erotyków. Ich* praktyka, w różnych stanach rozmycia, niezmiennie opiera się na ruchu ciała, zakłócając politykę reprezentacji i produkcji autentyczności. Świeściak często wykorzystuje nowe media, jednoczeście kpi z sentymentów hi-tech i seksapilu urządzeń cyfrowych. Ich prace otwarcie mówią o własnej niekompletności i zbudowane są z modułów, które aż proszą się o ciągłe zmiany aranżacji poprzez przestrzenne szkice, próby i prototypy. Rozlewając się na siebie, Świeściak pobiera i wymienia swoje własne komponenty.

Kiedy wypiły ją całą, ich włosy stały się trawą, palce falami, oczy zwierciadłami słońca, a pot śliną rzeki
Marie Tučková z Ig* Świeściak

kuratorx: Tomek Pawłowski-Jarmołajew

31.03-21.05.2023
Galeria Arsenał w Białymstoku, ul.A.Mickiewicza 2, Białystok

31.03.2023 godz.18:00 - wernisaż wystawy, wstęp wolny
1.04 godz.12:00 - oprowadzanie autorsko-kuratorskie, wstęp w cenie biletu