Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową, podczas której wspominany jest wjazd Jezusa do Jerozolimy i przypomnienie męki pańskiej, a kończy się poranną mszą rezurekcyjną w Wielką Niedzielę.
W Wielki Czwartek w kościołach katedralnych ma miejsce uroczysta msza sprawowana w godzinach porannych przez biskupa diecezjalnego nazywana Mszą Krzyżma. Podczas niej poświęcane są nowe oleje do namaszczeń w trakcie chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. Również na tej mszy odbywa się odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.
W kościołach parafialnych ma miejsce tylko jedna uroczysta Msza Wieczerzy Pańskiej sprawowana wieczorem. W jej trakcie podczas śpiewu "Chwała na wysokości" biją wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną i aż do niedzielnej mszy rezurekcyjnej są używane kołatki. Po zakończeniu Wieczerzy Najświętszy Sakrament przenosi się do tzw. "Ciemnicy" (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adoruje się go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek
Nabożeństwo Wielkiego Piątku jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa zabitego na krzyżu. Tego dnia obowiązuje ścisły post. Jest to jeden z dwóch dni w roku (także Wielka Sobota) w którym Kościół katolicki nie sprawuje ofiary mszy. Tego wieczoru odbywa się adoracja krzyża, podczas której kapłani i wierni całują rany Jezusa. Po adoracji Najświętszy Sakrament zostaje przyniesiony z Ciemnicy i następuje komunia św. Po jej zakończeniu Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do grobu.
Wielka Sobota jest przedostatnim dniem Wielkiego Tygodnia. Tradycją tego dnia, zarówno w Kościele katolickim, jak i Cerkwi prawosławnej jest święcenie pokarmów.
W tradycyjnym koszyczku wielkanocnym tzw. święconce znajdują się jaja - symbol nowego życia, kiełbasa, pieczywo - przypominający o "chlebie żywym, który zstąpił z nieba", sól - chroniąca od zepsucia, a także pieprz czy chrzan symbolizujące mękę Pańską.
