Maria Signorelli, lalkarka, urodziła się w 1908 r. w Rzymie, tamże zmarła w 1992 r. Wychowała się w latach dwudziestych w salonie artystyczno-literackim swoich rodziców. Jej matką była Łotyszka Olga Reśniewicz, zaprzyjaźniona z europejskimi artystami i ludźmi teatru, w tym z wielką włoską aktorką Eleonorą Duse, o której napisała wciąż cytowaną, tłumaczoną na wiele języków biografię. Jej ojciec, lekarz rentgenolog Angelo Signorelli, był jednym z pierwszych we Włoszech kolekcjonerów sztuki współczesnej.
Po ukończeniu liceum klasycznego Maria Signorelli zapisała się na rzymską Akademię Sztuk Pięknych. W czasie studiów często odwiedzała pracownię scenografii stołecznego Królewskiego Teatru Operowego, w której tworzył Nicola Benois. Pociągały ją rysunek, kolor, teatr. Pokazywała postaci literackie jako przejęte bólem istnienia lalki, czyli plastyczne rzeźby z płótna i innych tanich materiałów. Pierwszą wystawę Maria Signorelli miała w 1929 r. w Rzymie; następne - w 1930 r. w Paryżu i w 1932 r. w Berlinie. Środowisko artystyczne przyjęło je życzliwie. Wkrótce zaczęła projektować również kostiumy, scenografie i marionetki poruszane ręką aktora. Na początku lat czterdziestych jej osobowość artystyczna była już ukształtowana. W 1947 r. założyła Teatr Marionetek, prawdziwy teatr artystyczny w miniaturze, dla którego - jak dla teatrów w Rosji na początku XX wieku - kompozytorzy pisali muzykę, malarze tworzyli scenografie, a Maria z niezawodnym talentem wymyślała postacie, często mające pierwowzory literackie. Jej teatr animacji cieszył się dużym uznaniem, widzowie rozpoznawali bowiem w przeżyciach marionetek swoje złudzenia, niepokoje i nadzieje.
Powołana w skład Światowej Rady Międzynarodowej Unii Teatru Lalek (UNIMA), Maria Signorelli założyła jego włoski ośrodek, którego długo była prezesem honorowym. Stworzyła 164 przedstawienia i przeszło dwa tysiące marionetek z różnych materiałów. Z pracą w teatrze łączyła pracę naukową: pisała książki, wykładała na Uniwersytecie Bolońskim, z głęboką znajomością przedmiotu przygotowywała wystawy z dziejów teatru animacji, pokazując na nich również swoje zbiory.
W jej kilku tysięcznej kolekcji znajdują się lalki tak wybitnych artystów jak bolończyk Emilio Frabboni (1880-1952), zabawkarze z rodu Campogallianich, wenecjanin Emilio Zago (1852-1929). Do najcenniejszych eksponatów należy Pulcinella słynnego Ghetanaccia (Gaetana Santangela 1782-1832), największego włoskiego lalkarza XIX wieku.
Wernisaż wystawy w czwartek, 12 stycznia o godz. 17 w Galerii BTL. Wstęp wolny.
