Osiedle jakiego nie znasz – epilog [FELIETON]

Fot: E. Sadowska-Dubicka

Pierwsze wrażenia po spacerze ulicami białostockich osiedli? Na pewno lekka zadyszka. Z kondycją otyłego pięćdziesięciolatka palącego od lat czterdziestu, nie spodziewałem się cudów – ale dystans okazał się niespodziewany.

Dwadzieścia osiem osiedli funkcjonujących formalnie plus te żyjące w półświatku – zdeautoryzowane, ale nigdy nie wyparte ze świadomości i serc mieszkańców. Średnio dwadzieścia pięć ulic na jedno osiedle. Nie licząc parków, skwerów, placów zabaw, skate-parków, boisk, zaułków, trzepaków i innych centrów lokalnej kultury. Jest moc.

Mamy dzielnice skostniałe, stare i zaniedbane. Mamy nowe, piękne lub odnowione – i piękne. Z Wygody po Zawady rozciąga się krajobraz bliski każdemu z nas – niezależnie od tego czy wychowaliśmy się na tym czy innym osiedlu. Pamiętamy walki między Dziesięcinami a Słonecznym Stokiem. Pamiętamy drażliwy trójkąt "Piasta-Pieczurki-Skorupy". Bardziej w kategorii sentymentu, niż uprzedzeń.

Krzywe zwierciadło, które niosłem ze sobą, pokazuje osiedla, jakich nie znasz. Pokazuje Białystok, jakiego nie znasz. Czasami nudny, czasem kontrowersyjny – zawsze ten sam, nasz własny. Kto dziś ma czas na takie spacery?

Zachęcam do poznawania zaułków, do spacerowania zwykłymi uliczkami blokowisk. Zamiast atakować kolejną galerię handlową w celu pooglądania witryn – pójdź dziurawym chodnikiem wśród starych skorupskich domków, albo przejedź na rolkach szerokimi alejkami Zielonych Wzgórz.

Zajrzyj na imprezkę na Bojarach, festyn na Starosielcach, idź na Zawady - pokaż dziecku kurę na żywo. Poznaj osiedla, jakich nie znasz. Warto.