W 1924 roku niemiecki krytyk Rudolph Lothar zwrócił uwagę, że w dyskusji o nowej sztuce odsuwa się na margines znaczenie fonografii. W rzeczywistości, fenomen odtwarzania, nagrywania i przetwarzania dźwięku, już wtedy inspirował awangardowych artystów, ale eksperymenty, które podejmowali z gramofonami nie odbiły się szerszym echem.
Nauczyciel Bauhausu, Laszlo Moholy-Nagy, pragnął przeobrazić wówczas gramofon w instrument muzyczny, w obiekt nie odtwarzający, ale tworzący muzykę. Wysunięte przez niego idee zostały podjęte później przez Paula Hindemitha oraz Johna Cage’a, kiedy możliwości techniczne pozwalały na bardziej nowatorskie eksperymenty. Są one uznawane dziś za prapoczątki kultury didżejskiej.
Wykład towarzyszący wystawie "Wokół Bauhausu" poświęcony zostanie relacjom między awangardowymi eksperymentami a kulturą didżejską.
Szczegóły nt. wydarzeń:
Potencjał gramofonu
ewelina.s@bialystokonline.pl
