Nie żyje arcybiskup Stanisław Szymecki

Fot: Archidiecezja Białostocka

Smutna wiadomość dotarła do nas we wtorek. Nie żyje arcybiskup Stanisław Szymecki, metropolita białostocki w latach 1993-2000.

Był absolwentem paryskiego seminarium duchownego

Urodził się 26 stycznia 1924 r. w Katowicach (Załęska Hałda). Jako dziecko wraz z rodzicami i rodzeństwem wyemigrował do Francji. Po ukończeniu szkół i seminarium duchownego w Paryżu, święcenia diakonatu otrzymał 3 maja 1947 r. z rąk abp. Angelo Giuseppe Roncallego, nuncjusza apostolskiego w Paryżu, później papieża Jana XXIII, a święcenia prezbiteratu 3 lipca 1947 r. z rąk abp. metropolity Paryża kard. Emanuela Suharda.

W 1948 r. powrócił do Polski do diecezji katowickiej. Był wikariuszem w parafiach archidiecezji (1948-1949), a następnie kapelanem bp. Stanisława Adamskiego (1949-1957). W 1961 r. uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej w Institute Catholique de Paris (Francja).

W latach 1968-78 pełnił funkcję rektora Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W tym czasie zrodziły się przyjacielskie relacje z ówczesnym metropolitą krakowskim kard. Karolem Wojtyłą, późniejszym papieżem Janem Pawłem II. 27 marca 1981 r., po rocznym pobycie w Polskiej Misji Katolickiej we Francji, mianowany został ordynariuszem diecezji kieleckiej.

Święcenia biskupie otrzymał z rąk Jana Pawła II, 12 kwietnia 1981 r. w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie. Jako dewizę biskupią przyjął słowo „Diliges” („Będziesz miłował”). Posługę pasterską w diecezji kieleckiej pełnił przez 12 lat.

Metropolita białostocki

15 maja 1993 r. papież Jan Paweł II mianował go metropolitą białostockim. Ingres do bazyliki archikatedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Białymstoku odbył 5 czerwca 1993 r. Paliusz z rąk Ojca Świętego otrzymał w Rzymie 29 czerwca.

Podczas posługi w archidiecezji białostockiej przeprowadził m. in. peregrynację obrazu Matki Bożej Miłosierdzia w parafiach archidiecezji, uwieńczoną ukoronowaniem papieskimi koronami wizerunku Matki Bożej Miłosierdzia w archikatedrze białostockiej 5 czerwca 1995 r. Zakończył postępowanie na szczeblu diecezjalnym ws. heroiczności cnót w procesie beatyfikacyjnym ks. Michała Sopoćki oraz księży męczenników II wojny światowej.

Utworzył nowe dekanaty Białystok Śródmieście i Białystok Wschód oraz nowe parafie m.in. św. Alberta Chmielowskiego w Mońkach, Matki Bożej Bolesnej w Świętej Wodzie oraz białostockie parafie Przemienienia Pańskiego, św. Karola Boromeusza, NMP Królowej Rodzin, NMP Nieustającej Pomocy i Matki Bożej Fatimskiej. Powołał Studium Teologii w Białymstoku, Muzeum Archidiecezjalne i Radę Rochów Katolickich.

Otworzył Dom Opieki Caritas w Białymstoku. Ponadto powołał pismo diecezjalne „Czas Miłosierdzia” (obecnie miesięcznik „Drogi Miłosierdzia”) i archidiecezjalne Radio „Miłosierdzie” (obecnie „Radio i”).

15 czerwca 1998 r. abp Stanisław Szymecki otrzymał honorowe obywatelstwo Miasta Białegostoku, które jako pierwszy nazwał „Miastem Miłosierdzia”. Ten tytuł propagował w Polsce i na świecie, podkreślając dzieło życia i spuściznę, którą pozostawił tu bł. ks. Michał Sopoćko oraz postawę życiową tutejszych mieszkańców, jak mówił – „dobrych, życzliwych, pracowitych i żyjących wiarą w Boga”.

W Episkopacie abp Stanisław Szymecki pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Iustitia et Pax oraz Komisji ds. Seminariów Duchownych, delegata Konferencji Episkopatu Polski do współpracy ze stałą Interdykasterialną Komisją Rozmieszczenia Kapłanów w Świecie; konsultora Kongregacji Edukacji Katolickiej i członka Komisji Duchowieństwa Episkopatu Polski.

W 2000 r. przewodniczył uroczystym obchodom Jubileuszu Roku Świętego i zakończył I Synod Archidiecezji Białostockiej, uroczyście otwarty podczas wizyty Jana Pawła II 5 czerwca 1991 r. 16 listopada tegoż roku papież Jan Paweł II przyjął kanoniczną rezygnację abp. Szymeckiego z obowiązków pasterza archidiecezji białostockiej.

Był aktywny mimo emerytury

Po przejściu na emeryturę nie zrezygnował z aktywnego uczestniczenia w życiu archidiecezji. Wizytował parafie, udzielał sakramentu bierzmowania, brał udział w uroczystościach religijnych. Jego radosne usposobienie i otwartość na drugiego człowieka stała się jego znakiem rozpoznawczym na ziemi białostockiej, którą wielokrotnie nazywał „swoją ziemią obiecaną”.

Szczegóły uroczystości pogrzebowych nie są jeszcze znane. Kuria powiadomi o nich niebawem.