Jak przeżyć stratę. O książce "Kwiaty rozłączki" [KONKURS]

Fot: Anna Kulikowska

Przywykliśmy do bajek, filmów romantycznych, opowieści z happy endem. Oto bohaterowie walczą z przeciwnościami losu, trudnymi okolicznościami, by na końcu, biegnąc za uciekającym pociągiem – złapać w ostatniej chwili miłość swojego życia. A co dzieje się potem? Jak radzą z sobie z życiem po napisach końcowych?

Jest na szczęście także taki rodzaj przekazów kultury, które odzierają nas z iluzji "i żyli długo i szczęśliwie". Oto na przykład Aleksandra Wstecz w tomiku poezji "Kwiaty rozłączki" pokazuje nam świat emocji i uczuć po bolesnym rozstaniu. Jest to debiut młodej autorki, który jest wnikliwym zapisem stanów świadomości osoby czującej stratę i pustkę.

Nie jest to też poezja klasyczna. To raczej proza poetycka, w formie wiersza Wstecz przekazuje myśli, refleksje, skojarzenia i metafory, opisujące "rozłączkę" z mężem. Robi to z pewnym dystansem, na chłodno, bez sentymentów. Tekst czasem okrutnie rozprawia się z wydarzeniami z życia, jest pozbawiony łzawej ckliwości.

Ma się wrażenie, że "Kwiaty rozłączki" to świadectwo rozpadu, doświadczeń trudnych, świadectwo rozczarowania i żalu. Po co autorka tak się ujawnia? Czy pomaga jej to w uporaniu się z sytuacją? Całkiem możliwe, jednak na pewno czytelnik odnajdzie tutaj wątki, z którymi się utożsami. Bo przecież nieraz przyszło nam się pożegnać, utracić bliską osobę. "Kwiaty rozłączki" to nie bajka, lecz rzeczywistość, w której pociąg miłości się raczej wykoleja.

Książka "Kwiaty rozłączki" Aleksandry Wstecz jest nominowana do Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego w kategorii najlepszy poetycki debiut roku.

Do wygrania tomiki poezji. KONKURS