Fizycy z UwB stworzyli nową koncepcję wykorzystania ultraszybkiego zapisu magnetycznego do tworzenia i wyświetlania dynamicznych obrazów holograficznych. Uzyskane wyniki badań pozwalają na pokonanie bariery rozdzielczości oraz szybkości obliczeń i wyświetlania obrazów holograficznych, szczególnie na przyocznych wyświetlaczach 3 D.
- Opracowanie w pełni trójwymiarowych wyświetlaczy pozostaje jednym z największych wyzwań współczesnej nauki i technologii. Docelową i jedyną możliwością naturalnego wyświetlania przestrzennych obrazów 3D pozostaje holografia. Oprócz perfekcyjnego oddania głębi z pełną paralaksą dwukierunkową, oferuje ona możliwość niezwykle wydajnego i prostego obrazowania dynamicznego, zarówno w wyświetlaczach telewizyjnych, jak i w nagłownych wyświetlaczach przyocznych – wyjaśnia prof. Andrzej Stupakiewicz. - Co zatem sprawia, że nadal nie widzimy na półkach urządzeń opartych o tę technologię? Otóż, do odtworzenia wysokiej jakości obrazu 3D wymagana jest olbrzymia rozdzielczość wzoru holograficznego, znacznie przekraczająca standardy klasycznej telewizji. Drugim problemem jest konieczność obliczania, przesyłania i aktualizowania w pamięci komputerowej tak dużej ilości informacji niezbędnych do odtworzenia końcowych obrazów 3D, w czasie rzeczywistym, w ośrodku modulującym światło – dodaje.
Zespół białostockich fizyków przy współpracy z badaczami z Politechniki Warszawskiej oraz naukowcami z Japonii i Holandii zaproponował nową, innowacyjną metodę, która takie ograniczenia pokonuje. Wszystko dzięki zastosowaniu do zapisu hologramów generowanych komputerowo, nośnika optomagnetycznego. Jest to znany, syntetyczny stop gadolinu, żelaza i kobaltu w postaci warstwy o grubości 20 nanometrów na podłożu szklanym. Cechą tego materiały jest możliwość zapisy magnetycznego różnych wzorów przy pomocy impulsów z lasera femto- lub pikosekundowego, w sposób powtarzalny i odwracalny.
- Po raz pierwszy zaproponowaliśmy wykorzystanie ultraszybkiego zapisu magnetycznego do tworzenia wzorów holograficznych o dużej rozdzielczości przestrzennej - tłumaczy prof.
Ze względu na duży potencjał aplikacyjny nowej metody, zespoły z Uniwersytetu w Białymstoku oraz Politechniki Warszawskiej podjęły już dalsze prace badawczo-rozwojowe.
justyna.f@bialystokonline.pl
