Filmowy śmiech ze sztuki. Azorro w Arsenale [wideo]

Fot: Galeria Arsenał

Azorro to Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojciech Niedzielko i Łukasz Skąpski. Ich drogi skrzyżowały się w 2001 roku. Niektóre zdarzenia z życia grupy są związane z Białymstokiem. Tu odbył się jeden z pierwszych pokazów, a film "Idealna wystawa" został nakręcony w nieistniejącym już Amfiteatrze przy Białostockim Teatrze Lalek.

W Arsenale można zobaczyć wybrane prace z artystycznego dorobku Azorro. Ten, określany jest mianem lekkiego krytycyzmu w opozycji do sztuki krytycznej lat 90-tych. Przeważnie krótkie, syntetyczne filmy cicho chichoczą lub śmieją się grubym basem ze świata sztuki, artystów, kuratorów i relacji między nimi. W niemalże wszystkich filmach, wyjątkiem jest"'Rodzina" występują artyści. Filmy tworzą metodą home video, ustawiając kamerę na statyw i przed nią rozmawiając. Czasami proszą przechodniów o pomoc w nagraniu.

Zgodnie z tym, jak opisała twórczość grupy kuratorka wystawy, Joanna Zielińska, "artyści zadają pozornie "naiwne" pytania - czy sztuka się skończyła?, czy artyście wszystko wolno?, czy istnieje idealna rzeźba?", wszystko w formie lakonicznych, nieraz groteskowych dyskusji i sytuacji. Dobrym przykładem jest film "Koniec sztuki". Do śpiącego Łukasza Skąpskiego, podchodzą kolejno pozostali członkowie grupy mówiąc mu, że sztuka się skończyła, ten nie zdradza żadnych reakcji. Natomiast w filmie drogi "Piksis", artyści jadąc z Krakowa do Wiednia, by zawieźć kasetę VHS, komunikują się ze sobą i spotykanymi ludźmi za pomocą łaciny.