Dobry "Dom zły"

Lata 70. Szczęśliwy zootechnik Edek (Arkadiusz Jakubik) zupełnie niespodziewanie traci żonę. Rozpija się, zaniedbuje, zwalniają go z pracy w PGRze. W końcu postanawia zacząć od nowa. Sprzedaje wszystko co mu zostało i wyrusza "gdzie już dalej być nie może", do Krosna. Do celu wiezie go pekaes, który psuje się po drodze. Bohater postanawia więc dostać się tam pieszo. O deszczowym zmierzchu trafia do gościnnego domu na odludziu małżeństwa Dziabasów (Kinga Preis i Marian Dziędziel). Przez długi czas nic nie wskazuje, że będzie to tytułowy dom zły.

Śnieżna i mroźna zima. Milicyjny patrol stoi przy nieuczęszczanej drodze. Po jakimś czasie do dużego Fiata dołącza Nyska. Jest porucznik, pijany prokurator, kilku funkcjonariuszy (w tym ciężarna milicjantka) i mężczyzna w uniformie zakładu karnego. Dopiero po chwili orientujemy się, że do chaty z widokiem na Bieszczady trafił oddział kryminalny i Edek, którzy wspólnie próbują odtworzyć wydarzenia sprzed 4 lat...

Choć opis fabuły kojarzyć się może z amerykańskim filmami dla nastolatków, nic bardziej mylnego. Mimo, że nie brakuje w nim komicznych scen, to główny bohater zabiera nas przede wszystkim w świat brutalności, brudu i biedy. W filmie roi się od wulgarności. Poza namacalną brzydotą widać także ciemną stronę ludzkiej duszy. Dotyczy to tak samo wieśniaka, milicjantów (tu próbuje bronić się porucznik Mróz, w tej roli Bartłomiej Topa) jak i innych funkcjonariuszy PRL-owskiego systemu - "prawda, nie ma takiej" - przebrzmiewa filmowe motto. "Dom zły" to mocny i wymowny obraz.

Scenarzysta i reżyser, Wojciech Smarzowski, w swojej najnowszej produkcji w pewnym stopniu bazuje na konwencji "Wesela", także obsada obu filmów jest bardzo podobna. W "Domie" rozłożył jednak zupełnie inaczej akcenty - to przede wszystkim dramat, a dopiero później komedia. Film Smarzowskiego to dobre zdjęcia i świetnie dobrany dźwięk (bądź jego brak). Po "Rewersie" jest kolejnym przykładem na potwierdzenie wyjątkowości tegorocznego festiwalu w Gdyni. Od dawna polskie kino nie podało nam czegoś tak zupełnie odmiennego (mimo, że "Dom zły" porównuje się do "Fargo" braci Cohen).