Czesław Miłosz (ur. 30 czerwca 1911 w Szetejniach, zm. 14 sierpnia 2004 w Krakowie) to polski prawnik i dyplomata, poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz. W latach 1951-1989 na emigracji, do 1960 r. we Francji, następnie w Stanach Zjednoczonych. W Polsce do 1980 r. obłożony cenzurą. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980), profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley i Uniwersytetu Harvarda. W 1993 r. powrócił do kraju, członek Polskiej Akademii Umiejętności, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, kawaler Orderu Orła Białego. Pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce.
Przed II wojną światową Miłosz - obok Józefa Łobodowskiego - był poetą katastroficznym, uderzającym w ton wizyjny stylizacją na głos starotestamentowych proroków. Od innych twórców formacji Żagary odróżniał go kult klasycystycznych rygorów. Po wojnie jego poezja stała się bardziej intelektualna, wiązała się z ambicjami odbudowania trwałych wartości europejskiej kultury, sumienia i wiary. W latach 70. zaczęła w niej dominować tematyka religijna i kontemplacyjna.
W dyskusji o Miłoszu wezmą udział Jaś Kapela, Marta Konarzewska i Agnieszka Wiśniewska. Odbędzie się ona dziś o godz. 18 w Centrum im. L. Zamenhofa.
Biografie FEST to organizowany przez Klub Krytyki Politycznej w Białymstoku projekt mający na celu przybliżenie biografii wybitnych postaci polskiej kultury, zarówno historycznych, jak i współczesnych.
