Uwaga: impreza już się odbyła.
Termin imprezy: 2014-05-13 - 2014-09-30
Zapraszamy na wystawę plenerową przygotowaną przez Muzeum Historyczne w Białymstoku.
Prezentuje fotografie i dokumenty archiwalne związane z działalnością M. Zyndram-Kościałkowskiego, zgromadzone w Muzeum Podlaskim w Białymstoku oraz udostępnione przez Narodowe Archiwum Cyfrowe.
Marian Zyndram-Kościałkowski, urodził się 16 marca 1892 r. w majątku Ponedel na Kowieńszczyźnie. Zmarł w Wielkiej Brytanii 12 kwietnia 1946 r. W młodości był członkiem Związku Walki Czynnej i Polskiej Organizacji Wojskowej, żołnierzem Legionów Polskich. W 1922 r. opuścił szeregi armii w stopniu majora oraz jako kawaler Orderu Virtuti Militari. Był związany z następującymi ugrupowaniami politycznymi: PSL Wyzwolenie, Klub Pracy przekształcony w Partię Pracy, BBWR. Był posłem przez pięć kadencji, w latach 19221939, wojewodą białostockim (19301934), komisarycznym prezydentem Warszawy (od marca do lipca 1934), ministrem spraw wewnętrznych (19341935), Prezesem Rady Ministrów (1935-1936), ministrem pracy i opieki społecznej (19361939). W okresie kiedy piastował stanowisko wojewody białostockiego szczególny nacisk położył na uporządkowanie stolicy województwa, m.in. rozbudowę kanalizacji, naprawę i regulację ulic. Z myślą o ciężkiej sytuacji ludzi bezrobotnych założył również Wojewódzki Komitet do Spraw Bezrobocia. Wojewoda był inicjatorem powrotu do wcześniej podjętych prób budowy lotniska w Białymstoku. W 1932 r. podpisał akt kupna łąk na Krywlanach od księcia Jerzego Rafała Lubomirskiego, a w mieście były organizowane zbiórki na ten cel. Był również założycielem wielu stowarzyszeń, m.in. Koła Miłośników Historii, Literatury i Sztuki, Białostockiego Klubu Sportowego Jagiellonia, a także pomysłodawcą budowy białostockich Plant. W październiku 1933 r. z inicjatywy wojewody Mariana Zyndram-Kościałkowskiego, rozpoczęto budowę Domu Ludowego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W trakcie realizacji inwestycji Dom Ludowy został przemianowany na Teatr Miejski im. Marszałka Józefa Piłsudskiego (obecnie Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki) i ukończony w 1938 r. dzięki energii ówczesnego prezydenta miasta Seweryna Nowakowskiego.