Gizela Mickiewicz - Następne teraz

Gizela Mickiewicz, ur. 1984 w Złotowie. Dyplom Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu uzyskała w 2012 roku na Wydziale Edukacji Artystycznej. Jest autorką rzeźb, instalacji, cykli rysunkowych. Konsekwentnie rozwija zainteresowanie kulturą materialną – zarówno przedmiotami jako takimi, jak i funkcjonowaniem ludzi w ich otoczeniu. Poddaje analizie nawet najbardziej powszechne rzeczy, rozkłada je, łączy w nieoczywisty sposób. Przedmioty produkowane na masową skalę służą jej do wnikliwej refleksji nad samą materialnością. Sztuka Mickiewicz dąży do lapidarności i oszczędności estetycznej. Ma w sobie ogromny ładunek liryzmu, co podkreślają tytuły prac (Na warunkach tego przedmiotu, Pozostawanie czym się jest). Artystkę interesują również przedmioty, nim przybiorą kształt użytkowy, gdy przynależą bardziej do obszaru materii niż rzeczy. Najnowszy cykl jej prac, który będzie prezentowany w Galerii Arsenał, koncentruje się właśnie na tym wątku, obecnym dotychczas jedynie w wybranych pracach Mickiewicz.

Kuratorka: Maria Rubersz

Intensywne i zróżnicowane pod względem formalnym prace Rafała Dominika sytuują się w zupełnie innym obszarze niż oszczędne rzeźby Gizeli Mickiewicz. Mimo wielu różnic i odmiennego stosunku do materii artystycznej obojga artystów ich wystawy w Galerii Arsenał nie są zestawione przypadkowo.

Twórczość Rafała Dominika to eksplozja koloru, chwytanie wrażeń, szkicowanie odczuć realizowane przy użyciu szerokiej gamy technik, materiałów i zabiegów artystycznych. Dominika inspiruje kultura popularna, świetnie zaprojektowane ekspozycje sklepowe, przedmioty potoczne znalezione przypadkowo w rzeczywistości lub wyszukane za pośrednictwem Internetu. Artysta z łatwością korzysta z zasobów popkultury i wszelkich innowacji technologicznych. Mimo sporej dozy nonszalancji nie popada w przesadę. Z pewnością nieuzasadnione byłoby sprowadzanie jego sztuki do zwykłej eksploracji obszaru kiczu. Dominik dokonuje wielu drobnych przekroczeń, korzysta z całego spektrum możliwości, ale i bardzo prostych rozwiązań umożliwiających tworzenie przypominające zaawansowane technologicznie produkcje.

Gizela Mickiewicz pracuje nad cyklem rzeźb wykonanych z tworzyw, które wynajdywano i patentowano na przestrzeni ostatnich kilku dekad. Żadnego z wykorzystanych materiałów dotychczas nie zastosowano na szerszą skalę np. w przemyśle. Uzyskane w wyniku laboratoryjnych eksperymentów tworzywa mają unikalne właściwości, jednak ich praktyczny potencjał pozostaje niewykorzystany. Artystka używa ich do tworzenia swoistych rzeźb-autoportretów. Forma prac jest równocześnie sublimacją właściwości konkretnego materiału – dużej lekkości i zarazem odporności, plastyczności i równocześnie wytrzymałości. Obiekty sztuki, wysmakowane i dopracowane formalnie, zaskakują warstwą znaczeniową. Materiały opracowane w formę minimalistycznych obiektów sztuki nie przywołują konkretnych skojarzeń, ponieważ nie można do nich odnieść żadnego znanego z życia zastosowania. To, z czym styka się odbiorca, to semantyczna niewiadoma zawarta w rzeźbiarskiej formie.

W pracach Dominika i Mickiewicz można dostrzec różne sposoby i cele wykorzystywania technologii czy materiałów o awangardowym potencjale. Równocześnie fundamentalną sprawą dla obydwojga artystów są klasyczne zagadnienia sztuki, jak choćby forma czy materia dzieła. W historii sztuki można znaleźć wiele paralel wykorzystywania przez artystów technologii i równoczesnego zainteresowania naukowców i inżynierów ich działaniami. Przykładem jest chociażby projekt Experiment in Art and Technologies prowadzony w laboratorium Bell Telephone, w którym uczestniczyli m.in. Robert Rauschenberg, Andy Warhol i Jean Tinguely. Eksperymenty realizowane w latach 60. i 70. minionego wieku miały za zadanie nie tylko pomóc artystom w ich twórczych doświadczeniach, ale i prowadzić do społecznego rozpowszechniania przemian napędzanych przez technologię. Obserwacja twórczości współczesnych artystów wykorzystujących potencjał nowoczesnych wynalazków technologicznych i materiałowych, zarówno tych mało rozpowszechnionych, jak i wszechobecnych, rodzi szereg pytań o inkluzywność języka sztuki oraz jego zdolności asymilacyjne.
Maria Rubersz

Otwarcie 11 marca 2016 r. o godz.: 18.00
Wystawa czynna do 28 kwietnia 2016 r. w godzinach pracy galerii.

Zobacz: https://www.youtube.com/watch?v=TolDnDCLUu8

Patronat medialny
Portal Miejski BiałystokOnline