Festiwal ART WEEKEND

Art Weekend 2021

PROGRAM:

Piątek (1.10)

19:00 TEATR O czynach niszczących opowieść (100’) reżyseria SIKSA, produkcja: Komuna/Warszawa – spektakl i spotkanie z twórcami; Sala Forum, ul. Legionowa 5, bilet: 25 zł

Sobota (2.10)

16:30 TEATR Klub (120’) reżyseria Weronika Szczawińska, koprodukcja: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie i TR Warszawa – spektakl i spotkanie z twórczyniami; Uniwersyteckie Centrum Kultury, ul. K. Ciołkowskiego 1N, bilet: 30 zł
spektakl dla widzów w wieku 16+

19:30 TEATR/TANIEC Drama (75’) reżyseria i choreografia Paweł Sakowicz – spektakl; Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie Filia w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 14, bilet: 25 zł
wstęp wyłącznie za okazaniem certyfikatu szczepień lub aktualnego (48 h) negatywnego testu na Covid-19

21:00 MUZYKA Baasch – koncert, Sala Forum, ul. Legionowa 5, bilet: 35 zł

Niedziela (3.10)

17:00 TANIEC Maciej Kuźmiński: Powtarzaj za mną, solo, choreografia Maciej Kuźmiński; Katarzyna Leszek: Illusions of shameless abundance, solo, choreografia Katarzyna Leszek, Dominik Więcek: Dominique, solo, choreografia Maciej Kuźmiński; Sala Forum, ul. Legionowa 5, bilet: 25 zł

18:15 TEATR VHS / Visual Homemade Stories (60’) reżyseria Klaudia Hartung-Wójciak (Nostalgic Boys), produkcja: Teatr Nowy Proxima w Krakowie – spektakl i spotkanie z twórcami, Uniwersyteckie Centrum Kultury, ul. K. Ciołkowskiego 1N, bilet: 30 zł


Bilety do kupienia w kasach kina Forum i Centrum im. Ludwika Zamenhofa, na stronie bilety.bok.bialystok.pl oraz w miejscu wydarzenia na pół godziny przed jego rozpoczęciem.

Organizator zastrzega sobie prawo do zmian w programie.

INFORMACJE O WYDARZENIACH:

O czynach niszczących opowieść reż. SIKSA – spektakl i spotkanie z twórcami
produkcja: Komuna / Warszawa

Jaki ten świat jest mały. I bardzo, bardzo zły. Na westernowym padoku w ostatecznym starciu stają naprzeciw siebie dwie kowbojki. Walczą raczej o opowieść, niż ze sobą nawzajem. Wiedzą, że nikt nie będzie patrzył na niuanse tego spotkania, tylko jak to zwykle bywa – na jego zakończenie. To dlatego wpuszczają widza tam, gdzie nie ma czasu na rozpamiętywanie przeszłości i ustanawianie nowych porządków – liczy się tylko to spotkanie. W końcu.

Czy konfrontacja ta musi być na tyle niezwykła, by sięgać po konwencję, western, robić do niego kostiumy, scenografię, choreografię? A co, jeśli już na wszystko jest za późno, a liczą się tylko zwyczajne tete-a-tete, na które często się spóźniamy? Może warto opowiadać sobie po prostu bajki: „Żyły sobie dwa niedopałki. Żyły zgodnie z filozofią, że na złe wieści nigdy nie jest za późno. Pojawiały się więc właśnie wtedy, niczym dwa konie brodzące w błocie”.

Rewolwerami władają: Magda Dubrowska, Alex Freiheit, Anna Steller, Martyna Konieczny, Piotr Buratyński, Tomasz Armada, Konstanty Usenko

Klub reż. Weronika Szczawińska – spektakl i spotkanie z twórczyniami
koprodukcja: Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie i TR Warszawa
Uwaga: spektakl zawiera sceny opisów przemocy seksualnej i jest przeznaczony dla widzów powyżej 16 roku życia!

"To jest taki klub
Po szwedzku „klubben”
To ważne, że po szwedzku
Bo przypominam, że jesteśmy w Sztokholmie
Czyli w Szwecji
W bardzo szwedzkiej Szwecji
To ważne, wiecie państwo, że w ogóle nie jesteśmy w Polsce" – mówią bohaterki spektaklu "Klub".

Ta oparta na reportażu Matilday Voss Gustavsson opowieść, która nie dzieje się w Polsce, i nie rozgrywa się w środowisku teatralnym, i nie ma nic wspólnego ze szkołą teatralną, stała się z inicjatywy aktorek, studentek dyplomowego roku Akademii Teatralnej, punktem wyjścia do pracy nad spektaklem. Julia Biesiada, Julia Borkowska, Maria Kozłowska, Katarzyna Lis, Adrianna Malecka, Magdalena Sildatk, Bernadetta Statkiewicz, Monika Szufladowicz, Helena Urbańska, Emilia Walus zaprosiły do współpracy reżyserkę Weroniką Szczawińską. Wraz z innymi współtwórczyniami (Dobrawą Borkałą, Martą Szlasą-Rokicką, Martą Szypulską, Teoniki Rożynek) zapraszają widzów, aby dołączyli do klubu: elitarnego miejsca, w którym każdy zawsze chciał się znaleźć; w którym oddycha się sztuką, a życie to nieustający wernisaż – zakłócany jedynie przez okazjonalnie rozsiewane plotki.

Innowacyjny model pracy w ramach „Klubu” polegał na zniesieniu hierarchii uczeń – mistrz i aktor – reżyser na rzecz równościowej współpracy wszystkich twórczyń, przy jednoczesnym podziale ról ze względu na stopień odpowiedzialności za proces kształcenia i dynamikę procesów grupowych. Celem pracy nad przedstawieniem było uwzględnienie potrzeb studentek i demokratyzacja procesu pracy nad spektaklem. Istotny, o ile nie kluczowy, aspekt pracy nad „Klubem” dotyczył również podstawy do stworzenia spektaklu: oddolnej inicjatywy studentek, zdiagnozowania problemów związanych z wykluczeniami i wreszcie współpracy studentek z rzeczniczką praw studenckich oraz władzami uczelni, a następnie wspólnym wypracowaniem rozwiązań problemu i próbą ich praktycznego wdrożenia, czego rezultatem była premiera „Klubu”.

scenariusz na podstawie książki Matildy Voss Gustavsson „Klubben” w tłumaczeniu Justyny Czechowskiej
scenariusz i reżyseria: Weronika Szczawińska
współautorstwo koncepcji scenicznej, konsultacje terapeutyczne i praca z oddechem: Dobrawa Borkała
muzyka: Teoniki Rożynek
kostiumy, przestrzeń: Marta Szypulska
kierowniczka produkcji: Agnieszka Zajk-Tworkowska
asystentka reżyserki: Marta Szlasa-Rokicka
współpraca koncepcyjna i obsada: Julia Biesiada, Julia Borkowska, Maria Kozłowska, Katarzyna Lis, Adrianna Malecka, Magdalena Sildatk, Bernadetta Statkiewicz, Monika Szufladowicz, Helena Urbańska, Emilia Walus
koordynacja projektu „Zmiana-Teraz”: Katarzyna Renes
konsultacje w ramach projektu: Agata Adamiecka, Vanessa Coffey
współpraca: Monika Przespolewska

VHS / Visual Homemade Stories reż. Klaudia Hartung-Wójciak (Nostalgic Boys) – spektakl i spotkanie z twórcami
produkcja: Teatr Nowy Proxima w Krakowie

"VHS / Visual Homemade Stories" to utwór performatywny, oparty na archiwum domowych nagrań wideo zespołu. Wychodząc od historii peryferyjnych i marginalnych, wydobytych z nośników już zapomnianych i porzuconych, podjęta zostanie próba opowiedzenia codzienności doby transformacji.
Na przełomie lat 80. i 90. kamera pojawiła się w części gospodarstw domowych, rejestrując to, co najbardziej osobiste. Niezauważalnie, w przestrzeniach gdzieś pomiędzy, oko kamery rejestrowało dźwięki miast, ulic i mieszkań, odgłosy radia, samochodów, tramwajów, przypadkowe rozmowy, a także obrazy konkretnych miejsc, wydarzeń, reklam i produktów.
Obecnie na nośnikach analogowych znajduje się zapis konkretnych czasów, którego wizualność i charakter wpływają znacząco na sposób pamiętania tamtego okresu. Odtwarzanie po latach domowych nagrań VHS wydobywa ładunek polityczny codzienności lat 90., a obrazy – warunkowane klasowo i genderowo, przestają być niewinne.
Czy domowe nagrania wideo mogą jednak stać się przestrzenią do wytworzenia własnej opowieści? W jaki sposób pracować z potencjałem nostalgicznym obrazów transformacji?

reżyseria i dramaturgia: Klaudia Hartung-Wójciak
obsada: Nostalgic Boys: Natasza Aleksandrovitch/Sebastian Grygo, Małgorzata Biela, Weronika Łukaszewska, Marcin Wojciechowski
muzyka: Piotr Peszat
przygotowanie wokalne: Małgorzata Biela
reżyseria światła: Jędrzej Jęcikowski
światło: Wojciech Kiwacz
dźwięk: Grzegorz Janeczek

Spektakl powstał w ramach 2. edycji Laboratorium Nowego Teatru. Program finansowany jest ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Projekt realizowany jest przy wsparciu finansowym Goethe-Institut Krakau.

Scenariusz spektaklu powstał przy wsparciu finansowym Miasta Stołecznego Warszawy w ramach stypendium artystycznego przyznanego Klaudii Hartung-Wójciak.

TEATR / TANIEC

Karolina Kraczkowska, Paweł Sakowicz: Drama

Noc, niewielki staw pośród gęstego lasu. Księżyc w pełni odbija się w tafli wody. Z prawej strony nadciąga mgła, ściele się ciężko między drzewami. Odsłania sylwetki dwóch postaci, może zjaw, a może zbłąkanych przechodniów. Para zbliża się do stawu, nachyla nad wodą, wyciąga w dół ręce, lecz zastyga tuż przed dotknięciem tafli. Za chwilę będzie świtać. Z oddali słychać niewyraźne głosy, z minorowej melodii udaje się tylko wychwycić: „Wróć, najświętsza nocy. Słodkich snów, wróć!”

choreografia, taniec i kostiumy: Paweł Sakowicz
współpraca choreograficzna i taniec: Karolina Kraczkowska
muzyka: Justyna Stasiowska
reżyseria światła: Jacqueline Sobiszewski
produkcja: Fundacja Ciało/Umysł
koprodukcja: Przestrzenie Sztuki, Lubelski Teatr Tańca / Centrum Kultury w Lublinie
przy wsparciu: Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, Zachęty - Narodowej Galerii Sztuki
premiera: 26 września 2020
czas trwania: 75’

Maciej Kuźmiński: Powtarzaj za mną, solo, choreografia Maciej Kuźmiński
Katarzyna Leszek: Illusions of shameless abundance, solo, choreografia Katarzyna Leszek
Dominik Więcek: Dominique, solo, choreografia Maciej Kuźmiński

Maciej Kuźmiński: Powtarzaj za mną

"Pracuj, weź ślub, miej dzieci. Płać podatki. Oglądaj telewizję. Śledź modę. Zachowuj się normalnie. Przestrzegaj prawa i powtarzaj za mną: JESTEM WOLNY".

Ten antykapitalistyczny manifest, wraz z maską Guya Fawkesa, został przyjęty przez wiele ruchów społecznych na całym świecie. Historia pokazuje jednak, że te manifestacje, w których maski były używane, kończyły się fiaskiem. Czy to dlatego, że protestujący byli anonimowi?

„Powtarzaj za mną” analizuje naturę wspólnej przestrzeni między jednostką a systemem, akceptacji i nieposłuszeństwa.

Solo „Powtarzaj za mną”, powstałe w 2013 roku, to jedna z pierwszych prac Macieja Kuźmińskiego i – wraz z kwartetem „Room 40” – pierwsza prezentowana na polskich scenach praca Kuźmińskiego, stworzona po ukończeniu przez niego studiów MA Choreography w Londynie.

Nagrody: Podwójna Nagroda Jury – konkurs 321 Taniec! (Kraków 2014), III miejsce na Warszawskiej Platformie Tańca (2014)

choreografia, koncepcja, wykonanie: Maciej Kuźmiński
wsparcie artystyczne: Maria Stokłosa
muzyka: Witold Lutosławski

Maciej Kuźmiński – choreograf, tancerz, pedagog, producent. Jego niezależne produkcje tworzą repertuar Maciej Kuźmiński Company. Twórca i kierownik Polskiej Sieci Tańca.
Dwutorowa twórczość choreograficzna Kuźmińskiego z jednej strony obejmuje spektakle krytyczne, zaangażowane politycznie oraz dotykające tematyki feminizmu. Dzieła te, operujące językiem tzw. teatru fizycznego (physical theatre) to m.in. „Plateau” stworzony we współpracy z Paulem Bargetto, czy krótkie prace „Dominique”, „I fought Piranhas”. Drugim obszarem zainteresowań choreografa jest metafizyka, filozofia, egzystencjalizm, wyrażane w bardziej formalnych spektaklach takich jak „Fabula Rasa” czy „Room 40”.
Od 2014 roku prace artysty prezentowane były ponad 170 razy, w 21 krajach. Kuźmiński zdobył ponad 20 międzynarodowych nagród i wyróżnień za swoje spektakle tworzone w ramach autorskiego zespołu Maciej Kuźmiński Company. Jako gościnny choreograf tworzył spektakle dla zagranicznych zespołów Scapino Ballet Rotterdam (Holandia), Regensburg Tanz Theater (Niemcy), Šeiko Dance Company (Litwa), Eva Duda Company (Węgry) oraz w kraju dla Polskiego Teatru Tańca i Teatru Rozbark w Bytomiu. Jest autorem spektakli dyplomowych dla studentów konserwatoriów Trinity Laban (Anglia), ArtEZ (Holandia), PERA GAU (Cypr Północny) i Belgrade Dance Institute (Serbia).
Jego spektakle krytycy określają jako sięgające do głębi oraz łączące piękno i koncept.

Katarzyna Leszek: Illusions of shameless abundance

„To iluzje bezwstydnych obfitości, które kreuję, których doświadczam, w których żyję, żeby utrzymać się w świecie wstydnych granic”.

Solo Katarzyny Leszek zdobyło pierwszą nagrodę na międzynarodowym konkursie Solo Dance Contest 2021, odbywającym się w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca.

Katarzyna Leszek – absolwentka kierunku Taniec w Kulturze Fizycznej o specjalności tancerz-choreoterapeuta na AWF w Poznaniu oraz Kursu Choreografii Eksperymentalnej Centrum w Ruchu w Warszawie. Studiowała w Szkole Tańca Współczesnego w Poznaniu, obecnie studiuje choreografię na Akademii Muzycznej w Łodzi. Brała udział w Międzynarodowym Programie Tanecznym Vertigo Dance Company w Jerozolimie w Izraelu, ukończyła też Międzynarodowy Program Tańca Współczesnego w szkole Nuova Officina Della Danza w Turynie we Włoszech.
Swój warsztat rozwija poprzez dynamiczne działania i poszukiwania w zakresie sztuki tańca oraz udział w warsztatach z pedagogami z całego świata. Regularnie realizuje się poprzez udział w wielu produkcjach teatralno-tanecznych i komercyjnych. W swoich praktykach ruchowych pracuje głównie improwizacją, szeroko pojętym językiem tańca współczesnego oraz z wrażliwością na własne ciało i procesy w nim zachodzące i przepływem informacji płynącym z relacji umysł-ciało. Szuka realnych odczuć i wrażeń, nie wypływających z założeń, a z konkretnych reakcji ciała i umysłu na dostarczony bodziec.

Dominik Więcek: Dominique

Znaczenie słowa feminizm powinno zostać wzbogacone tak, by obejmowało ono mężczyzn.

„Dominique” to mocna wypowiedź polityczno-społeczna spójna na wszystkich poziomach – od kompozycji ruchowej przez zastosowane pozostałe środki wyrazu scenicznego po wybór obsady – przekazana w sposób wielopiętrowy, a dzięki temu czytelny nie tylko dla profesjonalnej publiczności>>.
Hanna Raszewska, recenzja Gdańskiego Festiwalu Tańca

„Dominique”, rozpoczęty jako luźna współpraca między Maciejem Kuźmińskim a Dominikiem Więckiem, przyniosła artystom 13 nagród i wyróżnień na międzynarodowych konkursach choreograficznych oraz liczne zaproszenia i zlecenia choreograficzne.

2017, Belgrad, 21 Festiwal Miniatur Choreograficznych, I Nagroda, Nagroda Krytyki i Nagroda Specjalna im. Alexandra Izailovskiego
2016, Hanower, 30. Międzynarodowy Konkurs Choreograficzny, II Nagroda i Nagroda Scapino Ballet Production
2016, Stuttgart, 20. Festiwal Solo-Tanz-Theatre, Nagrody Audience First Choice oraz Audience Final Choice
2016, Koszalin, II Koszalińskie Dni Monodramu, wyróżnienie
2015, Tarnów, festiwal Scena Otwarta, Wyróżnienie
2015, Warszawa, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawska Platforma Tańca, I Nagroda za choreografię
2015, Gdańsk, Solo Dance Contest, II Nagroda i Nagroda Publiczności
2015, Jerozolima, konkurs choreograficzny MASH, kwalifikacja do finału w Jerozolimie

Dominik Więcek (ur. 1992) – tancerz, choreograf, performer, fotograf mody i stylista. Absolwent PWST w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, stypendysta Folkwang Universität der Kunste w Essen. Współpracował m.in. z Jackiem Łumińskim, Jerzym Stuhrem, Giorgią Maddammą, Idanem Cohenem, Jeansem van Daelem, Sylwią Hefczyńską-Lewandowską, Erykiem Makohonem, Karoliną Kroczak, Tomaszem Wygodą, Mariuszem Trelińskim, i niemiecką grupą Bodytalk (Yoshiko Wakki, Rolf Baum). W latach 2016-2019 tancerz-artysta Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie wstąpił m.in. w spektaklach Tomasza Bazana, Aleksandry Dziurosz, Iwony Pasińskiej, Jacka Przybyłowicza, Ewy Wycichowskiej, Kai Kołodziejczyk i Tomasza Rodowicza.
Tworzy i współtworzy autorskie spektakle. Autor choreografii do spektaklu „Ach, jakże godnie żyli” w reż. Marcina Libera. Razem z Dominiką Wiak, Danielą Komęderą-Miśkiewicz i Moniką Witowską stworzył spektakl „Sticky Fingers Club”. Aktualnie, wraz z Michałem Przybyłą tworzy Direct Message Collective, w ramach którego powstały nagradzane spektakle „Bromance” i „Animalia”.

„Dominique” / Maciej Kuźmiński Company
choreografia, koncept, opracowanie muzyczne: Maciej Kuźmiński
kreacja i wykonanie: Dominik Więcek
muzyka: Parov Stellar „All Night”
cytaty – tekst: Oprah Winfrey, Emma Watson, Hillary Clinton, Michelle Obama, Patricia Arquette
cytaty – ruch: Anne Terese de Keersmaeker, Yvonne Rainer, Martha Graham, Lea Anderson, Isadora Duncan, Pina Bausch, Loie Fuller
czas trwania: 16 min
premiera: 6.06.2015, Gdańsk, Solo Dance Contest, Gdański Festiwal Tańca
wsparcie produkcyjne: Wydział Teatru Tańca w Bytomiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, Polski Teatr Tańca

MUZYKA

Baasch – koncert

Baasch to jeden z najoryginalniejszych artystów na polskiej scenie electro – wplata industrialny chłód i EDM-owy trans w świetnie skomponowane, zapadające w pamięć piosenki. Jego znakiem rozpoznawczym są chwytliwe, mroczne melodie, intrygujące, niebanalne teksty i hipnotyzujący wokal.
Producent, kompozytor, wokalista, autor muzyki do nagradzanego filmu „Płynące wieżowce” Tomasza Wasilewskiego, spektaklu krakowskiego teatru Stara Łaźnia „Autogiografia na wszelki wypadek” w reż. Michała Buszewicza i wideospektaklu „Balladyna” w reż. Oskara Sadowskiego.
Wystąpił w wielu projektach muzycznych, współpracując m.in. z Rysami, Noviką, Bokką, Agimem, Zamilską, Sonar Soul czy Mery Komasą. Otwierał koncerty Tricky’ego i Bloodgroup.
Dwa pierwsze albumy studyjne wydane w NEXTPOP-ie zebrały świetne recenzje i znalazły się w licznych rankingach jako jedne z najlepszych płyt. Latem 2020 roku premierę miał trzeci album „Noc”, wydany pod szyldem belgijskiej wytwórni PIAS, która zajmuje się między innymi takimi artystami, jak Editors czy Agnes Obel.
Baasch zakończył rok jako najgorętsze nazwisko polskiej sceny elektronicznej! Jego płyta znalazła się we wszystkich podsumowaniach najlepszych płyt 2020 roku. Wyróżnienie to przyznali mu dziennikarze m.in. „Gazety Wyborczej”, Onetu, Interii, Red Bulla, „Polityki”, All About Music i Muno. Artysta został też nominowany do prestiżowej nagrody Bestsellery Empiku w kategorii Odkrycie roku oraz w plebiscycie Onet Olśnienia! jako jedna z gwiazd muzyki, których świeżość spojrzenia, talent oraz warsztat w 2020 roku lśniły najjaśniej.

Trzeci album Baascha „Noc” to kontynuacja starannie wypracowanej stylistyki poprzednich krążków – inteligentnego dialogu muzyki tanecznej z dark-popem. To pierwszy koncept album w twórczości artysty, będący rejestracją życia toczącego się pod osłoną nocy. To także poruszająca opowieść o samotności i próbie rozpoczęcia wszystkiego od nowa, pełna obietnic, rozczarowań, tęsknot i kolorów nocnego miasta. „Przez ostatni rok żyłem głównie w nocy. Nocą napisałem też wszystkie piosenki na tej płycie. W nocy inaczej się myśli i inaczej się słucha. Noc wtargnęła też do tych piosenek w postaci obserwacji życia nocnego mojego miasta. Myślę, że wielu z nas zdoła się w nich przejrzeć” – wspomina Baasch.
Baasch występował na największych polskich festiwalach muzycznych (m.in. Open’er, Tauron Nowa Muzyka, Orange Warsaw Festival, Audioriver, Nowe Horyzonty), koncertował także w Niemczech, we Francji, na Islandii, Węgrzech, Litwie, w Czechach, Rumunii i w Chinach.