Na wstępie warto nadmienić, czym jest właściwie dostępność instytucji kultury. Nazywamy tym wszystkie udogodnienia, które są przystosowane do osób niepełnosprawnych. Zarówno jeśli chodzi o elementy wystawy, jak i o architekturę otaczającego obiekt terenu. Obecnie coraz więcej instytucji zostaje niejako zmuszonych, aby przystosować swoje obiekty do osób niepełnosprawnych. Pochylę się dziś nad tematem dostępności takich miejsc w Białymstoku skłaniając się w kierunku niepełnosprawności wzrokowej. Zważywszy na moją niepełnosprawność – osoba niewidoma. Jako coraz aktywniejszy uczestnik kultury miałem już do czynienia z dostosowaniami dla osób niepełnosprawnych.
Pierwszą instytucją, o której wspomnę będzie białostockie Epi-Centrum Nauki, mieszczące się przy ul. Słonecznej 1. Dzięki uprzejmości fundacji Szansa dla Niewidomych mogłem uczestniczyć w oprowadzaniu po tym obiekcie. Spotkałem się tam z niezwykłą uprzejmością w kierunku osób niewidomych. Wszyscy oprowadzający ze szczegółami opowiadali o mijanych eksponatach, pozwalając często na ich dotknięcie, a nawet odczucie na własnej skórze ich działania. Mam na myśli liczne symulatory: jazdy samochodem, lotu samolotem oraz tworzenia energii elektrycznej za pomocą jazdy na rowerze czy kręcenia pokrętłem. To była niezwykła podróż po centrum nauki, gdzie można było dowiedzieć się czegoś nowego i doświadczyć, że barierą nie jest wzrok, a jedynie nasz umysł i chęć poznania czegoś nowego.
Również ciekawym doświadczeniem było uczestnictwo w oprowadzaniu po Muzeum Politechniki Białostockiej. Tam również spotkałem się z dostosowaniami w kierunku osób niewidomych. Składało się na nie szczegółowe opisywanie eksponatów oraz możliwość ich dotknięcia.
Opera i Filharmonia Podlaska również wspiera rozwój kultury wśród osób niepełnosprawnych wzrokowo. Wprowadzenie dostępności w tym miejscu polega na podaniu przez osobę siedzącą przed wejściem na salę słuchawek z nadajnikiem, z którego na bieżąco opisywane jest co aktualnie dzieje się na scenie podczas spektaklu. Warto jednak nadmienić ze smutkiem, że repertuar wspierający audiodeskrybcję dla osób niewidomych jest dość mocno okrojony i nieliczne tylko spektakle mogą ją zaoferować. Dotychczas miałem przyjemność być na spektaklach "Carmen" oraz "Upiór w operze".
Muzeum Pamięci Sybiru również przygotowało wystawę, która przystosowana jest do potrzeb osób niewidomych. Będąc tam z grupą otrzymałem zestaw: słuchawki oraz nadajnik, z którego dokładnie mogłem słyszeć, co mówi przewodnik. Również wiele z wystawianych eksponatów było szczegółowo omawiane, dzięki czemu łatwe były one do zobrazowania.
Dostosowanie obiektów kulturalnych do osób niepełnosprawnych jest bardzo ważną kwestią. Dzięki temu osoby niewidome mogą być częścią społeczeństwa, poszerzać swoje horyzonty i rozwijać swoje pasje i zainteresowania. Chciałbym życzyć sobie, ale również każdej innej osobie niewidomej, byśmy zawsze mogli czerpać z życia jak najwięcej.
24@bialystokonline.pl
