Sputnik Nad Polską - kino rosyjskie w Forum

Kolejna edycja festiwalu Sputnik Nad Polską.

W programie wiele premier, klasyki, animacji i krótkich metraży.

Plan pokazów:

12 listopada 2010 r.

Godz. 16.30 - "Barwy granatu"
Reżyseria: Siergiej Paradżanow
Gatunek: Biograficzny
Czas trwania: 79 min.
Rok produkcji: 1968 r.
Obsada: Sofiko Cziaureli, Melkon Aleksanian, Wilen Galstian, Gorgi Gegeczkori, Spartak Bagaszwili, Medea Dziaparidze

"Barwy granatu" Siergieja Paradżanowa opowiada historię XVIII-wiecznego ormiańskiego poety Arujtuna Saradjana zwanego również Sayat Nova. Film jest serią następujących kolejno po sobie poetyckich obrazów, wypełnionych rozmaitymi symbolami i alegoriami odwołującymi się do ormiańskiej tradycji i kultury. Losy głównego bohatera poznajemy poprzez poszczególne etapy życia: począwszy od dzieciństwa, poprzez młodość spędzoną na dworze gruzińskiego króla Herakliusza II, a kończąc na śmierci Sayat Novy w klasztorze. Jest to historia tragiczna - nieszczęśliwa, zakazana miłość poety do córki króla zmusza go do opuszczenia dworu, wybiera więc życie w odosobnieniu, które zostaje gwałtownie przerwane przez najazd perskiego szacha. "Kwiat granatu", pomimo zmian wprowadzonych przez sowieckich cenzorów, jest słusznie zaliczany do najwybitniejszych dzieł Paradżanowa i świetnie przedstawia jego koncepcję artystyczną filmu jako malarskiego obrazu.

Godz. 18.15 - "Krótkie Spięcie"
Czas trwania: 95 min.
Rok produkcji: 2009 r.
Reżyseria: Boris Chliebnikow, Piotr Busłow, Iwan Wyrypajew, Aleksiej German Mł., Kiriłł Sierebriennikow
Obsada: Aleksandr Jacenko, Ilja Szczerbinie, Irina Butanajewa, Jewgienij Sytyj, Karolina Gruszka, Jurij Czursin, Aleksiej Filimonow, Iwan Dobronrawow, Karim Pakaczakow
Producent: Sabina Jeremiejewa
Film otwarcia Festiwalu Filmów Rosyjskich Kinotawr w Soczi w 2009 r., pokazany na 66. MFF w Wenecji.

"Krótkie spięcie" to pięć krótkometrażowych filmów o miłości nakręconych przez młodych, najbardziej obiecujących rosyjskich reżyserów. Każdy z filmów był kręcony niezależnie - twórcy nie wiedzieli o czym są pozostałe projekty. Materiał został połączony w jedną całość dopiero w trakcie montażu. Filmy były ograniczone nie tylko wspólnym tematem i wymaganiami formalnymi, ale także niewysokim budżetem. Film otwiera nowela o autystycznym dziennikarzu, które porzuca swoje zadanie, kiedy widzi na murze nie całkiem pochlebny napis o pewnej Oldze. Później na ekranie pojawiają się turystka z Polski, która nie znając rosyjskiego próbuje odczuć (ros. ? - ?? - ????), o czym opowiada jej chłopak spotkany na moskiewskim podwórku; niemy szewc, który zakochuje się we właścicielce białych pantofelków od Diora; cyrkowiec, który trafia do psychuszki i zakochuje się w pielęgniarce. Mocnym uderzeniem na koniec jest film o człowieku reklamującym restaurację w kostiumie krewetki, który w nikim się nie zakochuje, ale każdego, w tym redaktorkę naczelną rosyjskiej edycji Vogue, próbuje pocałować. Szczególnie niechętnie do pocałunków człowieka - krewetki odnoszą się funkcjonariusze patrolu milicji… Rezultatem projektu jest wybuchowy zbiorowy portret młodego pokolenia rosyjskich filmowców. Bardziej niż o miłości reżyserzy mówią o sobie - o swoich poglądach na film, twórczość, bycie artystą w Rosji - po prostu o tym, jaka jest nowa fala w rosyjskim kinie.

Godz. 20.15 - "Jak spędziłem koniec lata"
Reżyseria: Aleksiej Popogrebskij
Scenariusz: Aleksiej Popogrebskij
Zdjęcia: Paweł Kostomarow
Rok produkcji: 2009 r.
Czas: 124 min
Obsada: Grigorij Dobrygin, Siergiej Puskepalis

NAGRODY:
2010 r. - MFF w Berlinie Srebrny Niedźwiedź za najlepszą rolę męską (Grigorij Dobrygin)
2010 r. - 2010 r. - MFF w Berlinie Srebrny Niedźwiedź za najlepszą rolę męską (Siergiej Puskepalis)
2010 r. - MFF w Berlinie Srebrny Niedźwiedź za wybitny wkład w sztukę filmową (Paweł Kostomarow)

Trzykrotnie nagrodzony na Festiwalu Filmowym w Berlinie film Aleksieja Popogrebskiego, pierwszy od dziesięciu lat film rosyjski pokazany w sekcji konkursowej Berlinale. Akcja filmu rozgrywa się na stacji polarnej, której pracownicy od kilkudziesięciu lat czuwają nad przekazywaniem ważnych danych meteorologicznych. Obecnie przebywa na niej tylko dwóch mężczyzn - kierownik stacji, doświadczony Siergiej i odbywający praktyki wakacyjne młody stażysta Paweł. Czas na stacji porządkują kolejne pomiary - co 4 godziny Siergiej i Paweł spisują wskazania liczników. Każdy z nich inaczej postrzega upływ czasu - dla Siergieja punktem odniesienia są lata spędzone za kołem podbiegunowym, perspektywa Pawła zawężona jest do kilku miesięcy. Ostatni dzień. Noc polarna - słońce nie zachodzi za horyzont. Kilkumiesięczny wspólny pobyt Siergieja i Pawła dobiega końca. Po zakończeniu letniej służby po polarników ma przypłynąć statek. Siergiej po raz pierwszy od wielu lat ma zejść na ląd i zobaczyć się z rodziną. Niespodziewanie, gdy Paweł zostaje sam na posterunku, przychodzi niepokojący meldunek. Stażysta nie wie co zrobić. Ostatni dzień okazuje się niespodziewanie ekstremalną próbą dla dwóch różniących się we wszystkim mężczyzn, których zachowanie jest wytłumaczalne tylko dla nich samych. Będą musieli zmierzyć się z własnym mrokiem i odkryją prawdziwe znaczenie dobra i zła, prawdy i kłamstwa, odwagi i tchórzostwa.
Nie kłam. Nie bój się. Nie uciekaj.

13 listopada 2010 r.

Godz. 14.00 - "Miś Uszatek-Przygody Winnie-Pucha"
Gatunek: Serial animowany
Reżyser: Fiodor Chitruk
Scenariusz: Fiodor Chitruk
Rok produkcji: 1969 - 1972

Film jest adaptacją rosyjskiej wersji przygód Kubusia Puchatka, autorstwa Borisa Zachodera. Rosyjski Kubuś, jak i jego zagraniczni koledzy, uwielbia miód, przyjaźni się z Prosiaczkem, Królikiem i Kłapouchym i mieszka w Zaczarowanym Lasku. Jest wiecznym optymistą, poetą i filozofem, a także autorem wielu genialnych cytatów.

Główne postaci:
Miś Uszatek - nie trzeba go przedstawiać
Prosiaczek - najlepszy przyjaciel Pucha. Boi się ciemności, ale czasem potafi dokonać naprawdę bohaterskich czynów
Królik - inteligentny i dobrze wychowany, ale czasem brakuje mu poczucia humoru
Kłapouchy - zawsze znajdzie powód, żeby się trochę posmucić

Godz. 15.15 - "Dama z pieskiem"
Gatunek: dramat/romans
Reżyseria: Iosif Kheifits
Rok prod.: 1959
Czas: 89 min
Obsada: Iya Savvina, Aleksey Batalov, Nina Alisova

NAGRODY:
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes 1960 - Udział w konkursie głównym - Nominacja do Złotej Palmy
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes 1960 - Specjalna Nagroda za humanizm i wyjątkowe walory artystyczne
Londyński Festiwal Najlepszych Filmów, BAFTA 1960 - Dyplom dla reżysera Iosifa Chejfica

Film, zaliczony do klasyki kina światowego, jest ekranizacją prozy Antona Czechowa "Dama z pieskiem". Krytycy literatury uznali interpretację reżysera za niezwykle udaną, recenzenci filmowi zaś podkreślali delikatny i inteligentny nastrój filmu, w którym oddano "powiew epoki". Akcja filmu rozgrywa się w dziewiętnastowiecznej Rosji. Z przelotnego romansu w nadmorskiej Jałcie Dmitria Gurowa i Anny - tytułowej Damy, rodzi się wielkie uczucie. Przeszkodą w realizacji marzeń o wspólnej przyszłości stoi jednak fakt, iż Dmitrij ma żonę, a Anną jest mężatką. Zakazana miłość staje się dla nich odskocznią w dotychczasowych związkach i boleśnie uświadamia monotonię życia. Żadne z nich nie może znieść myśli o rozłące, ale nie ma też sił ani możliwości zerwania rodzinnych więzów. Od tej pory życie głównych bohaterów będzie składało się z dni przepełnionych cierpieniem w oczekiwaniu na miłosne spotkania.
Aktorstwo Ilji Sawwiny i Aleksieja Batałowa było w historii kina radzieckiego nowatorskim dokonaniem. Miłosną tragedię bohaterów cechuje niezwykłe wyciszenie. Dialogi są niemal szeptane, a gesty - choć oszczędne - niezwykle wyraziste i sugestywne.

Godz. 17.00 - Animacja dla dorosłych - pokaz filmów krótkometrażowych
Ostrożnie, drzwi zamykają się (Anastasija Żurawliewaja) - 5 min.
Oczekując (Wiera Miakiszewa) - 8,30 min.
Jeśli masz ochotę na jabłka (Roman Wierieszczak) -2,30 min.
W skali (Marina Moszkowa) - 7,11 min.
Psie podwórko (Leonid Szmelcow) - 8,12 min.
Czewengur (Michaił Maksimow) -5,20 min.
Pudja (Sonia Krawcowa) - 13, 21 min.
Dodatkowe możliwości Prosiaczka (Iwan Maksimow) - 5,15 min.
Leśna orkiestra (Aleksiej Aleksiejew) - 1, 59 min.

Godz. 18.15 - "To nie boli"
Gatunek: Dramat
Reżyser: Aleksiej Bałabanow
Rrok produkcji: 2006
Czas trwania: 104 min

Trójka przyjaciół stoi przed wejściem do luksusowego domu w centrum wielkiego miasta. Są młodzi, pełni energii, utalentowani i mają wielką ochotę na życie...brakuje im tylko pieniędzy. Aby je zdobyć, chcą zaoferować właścicielce domu swoje usługi jako projektanci wnętrz. Natella jest również młoda, ale brakuje jej chęci do życia. Wszystko zmienia się, gdy pojawia się Misza, który odmienia jej i swój los. Dziewczyna znajduje pracę jemu i jego przyjaciolom, zabiera na ekskluzywne przyjęcia, zakochuje się w Miszy...

Godz. 20.15 - "Pochowajcie mnie pod podłogą"
Reżyseria: Siergiej Snieżkin
Czas trwania: 110 min.
Rok produkcji: 2009 r.
Obsada: Aleksandr Drobitko (Sasza Sawieliew), Swietłana Kriuczkowa (Nina Antonowna -babcia), Aleksiej Petrenko (Semen Michałowicz - dziadek), Marija Szukszyna (Olga - matka)

NAGRODY:
2009 r. - Nagroda "Wielka siódemka" za najlepszy film na VII Moskiewskim Festiwalu Kina Rosyjskiego "Moskiewska Premiera" (Siergiej Snieżkin),
2009 r. - Nagroda "Wielka siódemka" za najlepszą rolę żeńską na VII Moskiewskim Festiwalu Kina Rosyjskiego "Moskiewska Premiera" (Swietłana Kriuczkowa),
2010 r.- Nagroda "Nika" za najlepszą rolę żeńską (Swietłana Kriuczkowa),
2010 r.- Nagroda "Nika" za najlepszą drugoplanową rolę żeńską (Marija Szukszyna).

Ośmioletni Sasza Sawieliew mieszka z dziadkiem, słynnym aktorem, Zasłużonym Artystą ZSRR, i babcią. Babcia nie chce oddać chorowitego wnuczka córce Oldze, również aktorce. Olga ponownie wyszła za mąż i jest według swojej matki podstępną zdrajczynią knującą tylko jak wykraść chłopca, którym nie jest w stanie się prawidłowo opiekować. Babcia - domowy tyran, terroryzujący swoich bliskich miłością, której nie sposób odróżnić od nienawiści, za wszelką cenę chcę zatrzymać wnuczka przy sobie. Razem z matką niemalże rozrywają chłopczyka między sobą. Film jest długo oczekiwaną adaptacją bestsellerowej powieści Pawła Sanajewa pod takim samym tytułem. Powieść, przynajmniej w części autobiograficzna, wzbudziła w Rosji olbrzymie emocje. Pod postaciami stworzonymi przez Sanajewa kryją się rzeczywiste osobistości ze świata rosyjskiej elity kulturalnej - pierwowzorem dziadka ma być aktor, Wsiewołod Sanajew, Olgi - aktorka Jelena Sanajewa, Anatolija, drugiego męża, ojczyma Saszy nazywanego przez Babcię "karłem-krwiopijcą" - Rolan Bykow, aktor i reżyser. Opowiadając o kalekiej miłości Babci, reżyser skupił się na krótkim epizodzie z życia chłopca, który marzy o tym, żeby mama przyszła do niego z wizytą w dzień urodzin. Babcia, dla której życie jest nie do zniesienia - ukochany pierworodny syn umarł podczas wojny, mąż okazał się zdrajcą pozwalając niegdyś na jej zamknięcie w szpitalu psychiatrycznym, córka jest zwykłą szmatą, która podrzuciła jej niechciane dziecko, wyrywa kartki z kalendarza, żeby Sasza nie zorientował się kiedy są jego urodziny i nie czekał na wizytę mamy. Tłem dla rodzinnego dramatu jest Moskwa lat osiemdziesiątych i realia radzieckiego dzieciństwa z cisnącymi rajtuzkami, nocnikami, kolejkami do specjalistów i powracającymi jak mantra słowami matek i babć: "Ja sobie tu żyły dla Ciebie wypruwam, a ty nic sobie z tego nie robisz, niewdzięczna gadzino".

14 listopada 2010 r.

Godz. 15.00 - "Czeburaszek-Kiwaczek"
Gatunek: Serial animowany
Reżyser: Roman Kaczanow
Scenariusz: Roman Kaczanow
Rok produkcji: 1969 - 1983

Czeburaszek to nieznane światu stworzenie z wielkimi uszami. Czeburaszek znaleziony w kartonie z pomarańczami, przywiezionej do wielkiego miasta, spotyka Krokodyla Gienię, który zostaje jego najlepszym przyjacielem. Razem poszukują nowych kolegów i pomagają innym czynić świat lepszym. Przeszkadzają im w tym złośliwa starucha Szapoklak i jej domowy szczurek Łariska.

Główne postaci:
Czeburaszek - miły brunatny stworek z wielkimi uszami
Krokodyl Genia - chodzi na dwóch łapach, jest ubrany w garnitur, ma kapelusz i laskę, pali fajkę i codziennie chodzi do Zoo, gdzie pracuje jako krokodyl
Starucha Szapoklak - z natury złośliwa i sprytna staruszka, głównym zajęciem której są psoty

Godz. 16.30 - "Babunia"
Reżyser: Lidia Bobrowa
Scenariusz: Lidia Bobrowa
Zdjęcia: Walerij Riewicz
Rok prod.: 2003
Czas: 96 min
Obsada: Nina Szubina, Olga Oniszczenko, Anna Owsiannikowa, Jurij Owsianko, Władimir Kułakow

NAGRODY:
2003 r. - Grand Prix MKF Rencontre w Paryżu
2003 r. - Nagroda ARTE Grand Prix 5. Europejskiego Festiwalu Filmowego w Paryżu
2003 r. - Grand Prix i Nagroda Publiczności na MKF w Cottbus
2003 r. - Specjalna Nagroda Jury na MKF w Karlowych Warach
Nagroda Jury Ekumenicznego
Nagroda Don Kichote
2003 r. - Grand Prix Festiwalu Festiwali (Sankt Petersburg)
2003 r. - Nagroda za najlepszą rolę żeńską na Festiwalu "Kinotawr" w Soczi

Babunia żyła niegdyś szczęśliwie ze swoimi dziećmi i wnukami we własnym domu na wsi. Wszyscy otaczali ją szacunkiem i miłością. Dla wnuków, których rodzice byli cały czas w rozjazdach, była najważniejszym człowiekiem na całym świecie. Wnuki dorosły, a babcia sprzedała swój dom i rozdała pieniądze wnukom. Sama zamieszkała ze swoją córką i jej mężem.

I tu dosięgła Babunię wielka bieda. Córka zachorowała i umarła, a zięć postanowił zacząć nowe życie, w którym nie było miejsca na teściową. Babunia stała się babą Tosią, nikomu niepotrzebnym balastem. Niespodziewanie jedyną osobą, która decyduje się pomóc jest siostrzenica Babuni z Moskwy. Próbuje po kolei zachęcić tak kochających niegdyś wnuków do przygarnięcia starej kobiety. Każdy ma jednak swój powód, żeby odmówić. Babunia czuje, że sama powinna odejść. Wychodzi w ciemną i mroźną noc. Chce przenieść się choć na chwilę do swojej rodzinnej wsi, do własnego domu, pełnego radosnych głosów wnuków, gdzie wiatr przynosi z oddali czule wymówione słowa: "Babuniu, babusiu…". Film, w przeciwieństwie do wielu rosyjskich produkcji ostatnich lat opowiadających o życiu prowincji i prostego rosyjskiego ludu, unika typowych dla podejmowanej tematyki klisz. Nie ma tu taniego, "rustykalnego" sentymentalizmu. Bobrowa, niegdyś dokumentalistka, pokazując historię bardzo filmową i bardzo banalną jednocześnie, nie waha się zadać najbardziej bolesnych pytań. I skierować tych pytania, jak oskarżenia, do widzów.

Reżyserka o filmie:
"Wszystko wzięto z życia, to prawdziwa historia, nic nie wymyślałam. To historia związana z moim życiem. Już powiedziałam, że jestem jedną z nich, jedną z tych kobiet. Nie mogłam spokojnie żyć, dopóki nie nakręciłam tego filmu, dopóki nie odnalazłam siebie w tej chwili pokuty. Każdy z nas jest w jakiś sposób winny przed swoimi bliskimi, każdy ma przecież swoje sumienie. Kiedy bliscy odchodzą, odczuwasz, że wiele rzeczy zaniedbałeś, z różnych przyczyn. I ze swoją winą będziesz musiał dalej żyć".

Godz. 18.30 - "Sala nr 6"
Reżyseria: Karen Szachnazarow
Gatunek: Dramat
Scenariusz: Karen Szachnazarow, Aleksandr Borodianskij
Rok produkcji: 2009
Czas trwania: 83 min.
Obsada: Aleksiej Wiertko, Władimir Iljin, Aleksiej Żarkow, Aleksandr Pankratow-Czornyj, Jewgienij Styczkin, Wiktor Sołowjow

NAGRODY:
2009 - nagroda za najlepszą rolę męska dla Władimira Iljina na 31. Moskiewskim Festiwalu Międzynarodowym

Ekranizacja pełnej zagadek, paradoksów i zmartwień powieści Czechowa, którą z powodzeniem można nazwać zarówno najbardziej pesymistyczną, jak i optymistyczną ze wszystkich jego powieści.
W centrum fabuły - opartej na prawdziwych wydarzeniach - znajduje się historia ordynatora szpila psychiatrycznego, który zostaje jego pacjentem. Lekarz Andriej Jefimowicz Ragin ze swoją samotnością, dystansem, refleksją staje się tym samym jedną z kluczowych postaci, nie tylko twórczości Czechowa, ale i całej literatury światowej XX wieku. Scenariusz filmu napisany według powieści zachowuje trzon oryginalnej fabuły, jednak autorzy świadomie przenieśli jej akcję we współczesne czasy. Zdjęcia do filmu w nowatorski paradokumentalny sposób nakręcone zostały w prawdziwym szpitalu dla chorych psychicznie.

Godz. 20.15 - "Ja"
Gatunek: dramat
Reżyseria: Igor Wołoszyn
Scenariusz: Igor Wołoszyn
Czas projekcji: 89 min.
Rok produkcji: 2009
Obsada: Artur Smoljaninow, Oksana Akinshina, Aleksiej Gorbunow, Anna Michałkowa, Aleksiej Filimonow, Maria Szałajewa, Irina Brazgowka, Michaił Jewłanow, Władimir Sorokalita, Aleksiej Połujan, Roman Radow,

NAGRODY:
2010 r. - Nagroda 20. Festiwalu Kina Rosyjskiego Kinotawr w Soczi za najlepsze zdjęcia (Igor Wołoszyn)

Bohater filmu, młody chłopak z prowincji przygodę z narkotykami zaczął już w dzieciństwie. Jego znajomi to głownie narkomani, przestępcy, punkowcy. W wolnych chwilach pisze awangardowe sztuki teatralne. Aby uciec przed poborem do wojska, daje się zamknąć w szpitalu psychiatrycznym. Pobyt tam to gorzka lekcja życia - przymusowe leczenie, utarczki z sanitariuszami, halucynacje. Życie w "domu wariatów" przeplata się z kołaczącymi się w jego głowie wspomnieniami z dzieciństwa, w którym centralne miejsce zajmuje Guru o pseudonimie Rumun - zabójca i narkoman...Film "Ja" to portret straconego pokolenia lat 90-tych, pogrążonego w narkotykach i zagubionego w kryminalnej rzeczywistości ówczesnej Rosji. Igor Wołoszyn to reżyser z ambicjami. Wielkimi ambicjami. Artystycznymi. Dlatego - na wzór amerykańskich twórców kina niezależnego - kręci filmy, których forma zdecydowanie przerasta treść. Intrygujące, wysmakowane, niekiedy nawet symboliczne sceny najczęściej skrywają niedostatki scenariusza i ogólny brak pomysłu na przesłanie. Chyba wystarczy, by niebawem zostać okrzykniętym reżyserem kultowym? Kto ma wątpliwości, powinien obejrzeć najnowsze dzieło Wołoszyna - dramat psychologiczny "Ja".

15 listopada 2010 r.

Godz. 18.15 - "Jak anioł"
Gatunek: dramat
Rok produkcji: 2008
Reżyseria: Nikołaj Drejdien
Obsada: Aleksiej Morozow, Aleksandr Bargman, Artut Bacha, Witalij Kowalenko
Muzyka: Marija Romanowa
Producent: Grigorij Pikulin, Wiaczesław Tielnow, Tamara Ponomarenko
Czas trwania: 92 min.

Akcja filmu rozgrywa się w 1924 r. w Radzieckiej Rosji. Główny bohater jest rewolucyjnym komisarzem i synem duchownego. Jego nowym zadanie jest likwidacja fińskiego dowódcy, marszałka Mannerheima, który ma być gościem w rosyjskim prawosławnym klasztorze na terenie Finlandii. Przez granicę młodego komunistę przeprowadza dziecko, które odegra niezwykłą rolę w życiu Maksima i zbawi jego naznaczone wielkim grzechem życie.

Godz. 20.15 - "Akt natury"
Reżyser: Aleksandr Łungin, Siergiej Osipjan
Scenariusz: Aleksandr Łungin, Siergiej Osipjan
Zdjęcia: Roman Wasjanow
Muzyka: Fiodor Sofronow
Rok produkcji: 2010
Czas trwania: 75 min.
Obsada: Gleb Podgorodinskij, Ksenija Kutiepowa, Michaił Płatnik, Fiodor Ławrow, Igor Czerniewicz
Producent: Wioletta Krieczetowa, Artiom Wasiljew, Andriej Bondarenko, Aleksandr Łungin, Siergiej Osipjan, Aleksiej Karaczan, Dmitrij Gorielik

NAGRODY:
2010 r. - Nagroda 21. Festiwalu Kina Rosyjskiego Kinotawr w Soczi za najlepsze zdjęcia (Roman Wasjanow)

Trailer:
www.rutube.ru/tracks/3316751.html

Na motywach opowiadań Jurija Kowaliowa.
Akcja filmu rozgrywa się w ciągu jednego dnia. Jurij, mieszkaniec Moskwy, ucieka przed swoim życiem i zamyka się na cztery spusty w leżącej na odludzi wiejskiej chacie. Już dawno powinien wracać do miasta, wakacje się skończyły, pogoda koszmarna i nie można dłużej ukrywać, że lato się skończyło. Jurij, nie zważając na depresyjną aurę, błąka się po bezludnych łąkach, spaceruje po lesie, od czasu do czasu robiąc dowcipy miejscowym myśliwym. Jego żona i najlepszy przyjaciel nie widzą sensu w dalszym pobycie na wsi i chcą zmusić go do powrotu do Moskwy. Jurijowi wydaje się jednak, że dzięki swojemu odludziu zrozumie coś bardzo ważnego, co najwidoczniej jest poza możliwościami percepcji jego najbliższych. Zostawia żonę
i przyjaciela i wyrusza samotnie do lasu. Zostaje sam na sam z mitologizowaną przez siebie przyrodą. Wydaje się, że tajemnica jest tuż-tuż, na wyciągnięcie ręki. Jednak natura wciąga Jurija w grę według własnych reguł. Film nakręcony kamerą cyfrową Canon 5D Mark II. Operator, Roman Wasjanow, do tej pory robił filmy, których jedno ujecie nagrywano na ośmiu kamerach jednocześnie, dlatego w jego dorobku film jest zjawiskiem unikalnym.

Reżyser o filmie:
"Natura jest głównym bohaterem, który wodzi Jurija na manowce". (A. Łungin)
"Nie współczujemy bohaterowi i sobie też nie współczujemy. Chcemy osiągnąć najwyższy, dla współczesnego człowieka, poziom obiektywności". (S. Osipjan)

16 listopada 2010 r.

Godz. 18.00 - "Brat"
Gatunek: Dramat
Reżyseria: Aleksie Bałabanow
Rok produkcji: 1997
Czas trwania: 96 min

Po dwóch latach służby wojskowej Daniła Bagrow wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie właściwie nikt na niego nie czeka. Zmęczona życiem matka myśli tylko o starszym synu, Wiktorze, który robi karierę w Sankt Petersburgu. Daniła postanawia za namową matki też spróbować swych sił w wielkim mieście. Od czasu śmierci ojca starszy brat opiekował się Daniłą, stanowił oparcie i wzór do naśladowania. Jednak nie wszystko jest takie łatwe. Kiedy przyjeżdża do Wiktora, okazuje się, że jest on płatnym mordercą.

Godz. 20.00 - "Półtora pokoju"

Reżyseria: Andriej Chrżanowski
Scenariusz: Andriej Chrżanowski, Jurij Arabow
Czas trwania: 130 min.
Rok produkcji: 2009 r.
Obsada: Grigorij Ditiakowskij (Josif Brodski), Siergiej Jurskij (ojciec Brodskiego), Alisa Frejndlich (matka Broskiego), Swietłana Kriuczkowa (Anna Achmatowa), Jewgienij Ogandżanjan (Brodski w dzieciństwie), Artiom Smoła (Brodski w młodości)

NAGRODY:
2010 r. - Nagroda "Nika" za najlepszy film fabularny, za najlepszą reżyserię (Andriej Chrżanowski), za najlepszy scenariusz (Jurij Arabow, Andriej Chrżanowski).
2010 r. - Nagroda "Nika" 2009 r. - Nagroda "Kryształowy Globus" w programie konkursowym "Z zachodu na wschód" na 44. MFF w Karlowych Warach (Andriej Chrżanowski),
2009 r. - Grand Prix "Złota Łódź" na 17. Festiwalu Filmu Rosyjskiego "Okno na Europę" w Wyborgu (Andriej Chrżanowski),
2009 r. - Nagroda specjalna jury "Srebrna Łódź" za najlepszą rolę żeńską na 17. Festiwalu Filmu Rosyjskiego "Okno na Europę" w Wyborgu (Alisa Frejndlich),
2009 r. - Nagroda Specjalna Mirona Czernienko Komitetu osyjskiej nagrody krytyków i dziennikarzy filmowych "Biały Słoń" (Andriej Chrżanowski),
2009 r. - Grand Prix za najlepszy film fabularny - Nagroda Gildii Teoretyków Kina i Krytyków Filmowych (3. MFF "Zwierciadło" imienia Andrieja Tarkowskiego)

Utwór inspirowany biografią i utworami Josifa Brodskiego. Fantazja na temat wyobrażonej podróży poety do ojczyzny. W 1972 r. Brodski został pozbawiony obywatelstwa i wydalony ze Związku Radzieckiego z powodu "pasożytniczego stylu życia". Nigdy więcej nie odwiedził Rosji ani nie zobaczył swoich rodziców. "Półtora pokoju", na podstawie scenariusza Andrieja Chrżanowskiego i Jurija Arabowa, harmonijnie łączy poezję i wspomnienia Brodskiego (niektóre z nich czytane są przez samego autora) z fragmentami kronik filmowych, zdjęciami i doskonałą animacją, która w subtelny sposób przekazuje istotę poetyckich wizji Brodskiego. Podczas wyimaginowanej podróży statkiem do ojczyzny bohater filmu wspomina swoje dzieciństwo i młodość spędzone w kulturalnej stolicy Rosji - Petersburgu. Przeplatają się wspomnienia blokady Leningradu, ewakuacji, powojennych meczy piłkarskich, młodzieńczych randek, pierwszej radzieckiej książki kucharskiej i szalonych prywatek lat sześćdziesiątych. Reżyser, inspirowany Brodskim, tworzy świat, w którym wraz z wysiedlanymi Żydami ulatują po niebie z Petersburga ich skrzypce i wiolonczele, dziecko podczas podróży po książce kucharskiej spotyka Stalina w fartuszku, a jego ojciec dyskutuje z Szostakowiczem w podrzędnym barze piwnym o grze lokalnej drużyny.
Film o poezji, Petersburgu, miłości do rodziców i kotów.

17 listopada 2010 r.

Godz. 18.30 - "Czas żniw"
Reżyser: Marina Razbieżkina
Scenariusz: Marina Razbieżkina
Rok produkcji: 2004
Czas trwania: 65 min.
Obsada: Ludmiła Motornaja, Wiaczesław Batrakow, Dima Jermakow

NAGRODY:
2004 r. - Grand Prix Festiwalu "Okno na Europę" w Wyborgu
2004 r. - Nagroda FIPRESCI na MFF w Moskwie
2004 r.- dyplom Gildii Filmoznawców i Krytyków Filmowych Rosji za "Artystyczne przedstawienie pogańskiego aspektu totalitarnego mitu" na MFF

Przywołujący odlegle echa twórczości Franza Kafki fabularny debiut słynnej rosyjskiej dokumentalistki.
Akcja rozgrywa się w czuwszskiej wsi w połowie lat czterdziestych XX w. Młoda kołchoźnica mieszka w tradycyjnej chacie z dwoma synkami i mężem - inwalidą, który z wojny wrócił bez nóg. Wiejską idyllę przerywa zwycięstwo Tosi w socjalistycznych zawodach, w których biorą udział najbardziej ambitni kołchoźnicy powiatu. Pierwszą nagrodą jest, ku zgrozie kobiety, aksamitna chorągiew. Trofeum burzy spokojny rytm rodzinnego życia - Tosia musi odtąd strzec ją przed harcującymi w jej gospodarstwie myszami. Wstydząc się przyznać przed pracownikami kołchozu, ze radziecką relikwię zjadły myszy, Tosia z błyskiem szaleństwa w oku przemierza całymi dniami swoim kombajnem spalone słońcem pola, żeby wygrywać w corocznych konkursach. Zostaje uwięziona w bezlitosnej logice walki o przewodnictwo pracy. Razbieżkinie udało się z naturalną dla niej dokumentalną dokładnością odtworzyć życie czuwaszskiej wsi, której życie niewiele się zmieniło od wojny. Chata, która staje się świadkiem obłędu Tosi, jest autentycznym budynkiem, znalezionym przez reżyserkę podczas robienia dokumentacji do filmu (do zdjęć wystarczyło tylko usunąć z drewnianych ścian farbę olejną). Główny bohater, niepełnosprawny mąż Tosi, jest amatorem i mieszkańcem Czuwaszskiej Republiki Autonomicznej. Stracił nogi w wieku 7 lat. Film łączący przeciwieństwa - dokumentalny minimalizm i kino fabularne, nostalgię za minioną harmonią wsi, gdzie wszystko jest, jak było i to co zniknęło, musi powrócić z przerażającym światem totalitaryzmu.

Godz. 20.00 - "Dzień bestii"
Reżyseria: Michaił Konowalczuk
Scenariusz: Michaił Konowalczuk
Zdjęcia: Siergiej Łando
Czas trwania: 130 min.
Rok produkcji: 2009 r.
Obsada: Swietłana Patina, Iwan Konowalczuk, Diana Dezmiari, Rinat Ibragimow, Alid Kusow, Siergiej Dorochowskij, Iraklij Rusina
Producent: Wiaczesław Tielnow, Andriej Małyszew

Jedyny rosyjski film na międzynarodowym festiwalu filmowym w Chanty - Mansyjsku.
Drugi pełnometrażowy film fabularny scenarzysty, publicysty i pisarza Michaiła Konowalczuka.

Trudna do pomyślenia, paradoksalna historia miłosna.
Film przedstawia niezwykły, na swój sposób liryczny, epizod z ostatnich dni Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Oddziały Wehrmachtu wycofują się tocząc ostatnie bitwy, ewakuowane rodziny powracają do swoich domów. W jednym z na wpół zniszczonych domów dowódca Wehrmachtu pozostawia nastoletniego chłopca z Hitlerjugend. Chłopiec żyje odtąd jak w oblężeniu, nie ma dokąd uciec, został sam we wrogim dla siebie mieście. Nie pozostaje mu nic innego, jak ukrywać się w posępnej ruinie.
Przez celownik swojego karabinu snajperskiego zaczyna obserwować życie mieszkańców ożywiającego się po wojnie miasta. Powoli zaczyna żyć ich życiem, cieszy się ich radościami. Do jednego z domów, po przeciwnej stronie podwórka, wprowadza się żydowska rodzina - ojciec inwalida, matka i piętnastoletnia, rozkwitająca córka. Niemiec, nieoczekiwanie dla siebie samego, zakochuje się w młodej Żydówce. W filmie pada bardzo mało słów - obraz Kowalczuka jest praktycznie pozbawiony dialogów.
Cała filmowa konstrukcja opiera się na zbliżeniach twarzy obserwatora mimo woli (czy też podglądacza) i planów ogólnych obiektu obserwacji - żydowskiej nastolatki. Oprócz scen fabularnych, w filmie pojawiają się także fragmenty kronik filmowych z okresu II wojny światowej.

18 listopada 2010 r.

Godz. 18.15 - "Cienie zapomnianych przodków"
Gatunek: Dramat, Kostiumowy, Poetycki
rok prod.: 1965
czas: 97 min.
obsada: Iwan Mykołajczuk (Iwan), Iwan Dziura (Iwan w dzieciństwie), Łarisa Kadocznikowa (Mariczka), W. Glańko (Mariczka w dzieciństwie), Tatiana Bestajewa (Pałagna), Spartak Bagaszwili (Jurko), Nikołaj Gryńko (owczarz Watag)

NAGRODY:
VII MFF Mar del Plata 1965 - Nagroda Krzyż Południa za najlepszą reżyserię i nagroda FIPRESCI,
I Festiwal Festiwali Rzym 1965 - Puchar,
MFF Saloniki 1965 - Złoty Medal,
MFF Ateny 1966 - Złoty Medal,
WFF Kijów 1966 - Nagroda Specjalna Jury,
British Film Institute 1966 - nagroda dla najlepszego filmu zagranicznego,
Sydney Film Festiwal 1967 - Dyplom Honorowy,
MFF Melbourne 1967 - Dyplom Honorowy,
MFF Kadyks 1972 - I Nagroda,
Rada Ministrów Ukraińskiej SRR 1991 - Nagroda Państwowa Ukraińskiej SRR im. Tarasa Szewczenko w dziedzinie literatury, dziennikarstwa i sztuki (pośmiertnie, ex aequo) wersja językowa: ukraińska / huculska

Pierwszy prawdziwie Paradżanowowski obraz otwiera serię wybitnych filmów artysty. Prawdziwe arcydzieło sztuki filmowej, utwór poety, niesłychanie piękne dzieło wielkiego artysty. Być może najpiękniejszy film, jaki kiedykolwiek widzieliśmy - pisał o Cieniach jeden z krytyków francuskich. Twórca wykorzystał tu motywy ludowych legend, wierzeń i obyczajów huculskich górali. Przeniknął w głąb archaicznej kultury, w skomplikowany świat symboli, rytuałów i mitów, inspirując się ukraińskimi formami plastycznymi i muzycznymi. Historia miłości dwojga młodych, pochodzących ze zwaśnionych ze sobą rodów górali staje się pretekstem do nakreślenia dramatów egzystencjalnych i stworzenia syntezy tragicznego losu ludzkiego. Wizualna uroda tego filmu jest w świadomym konflikcie z życiowym dramatyzmem - podziwiamy piękno przedstawionego świata, a w tym czasie, w ciągu kilku pierwszych minut główny bohater jest świadkiem śmierci swego brata, następnie ojca; później zaś w falach Czeremoszu tonie jego ukochana. Rozpacz prowadzi ku samotności. Bohater próbuje wprawdzie znaleźć ratunek w małżeństwie z inną kobietą, nie może jednak pokonać własnej pamięci… Film ten nazywano "huculską balladą", "filmem malowanym na szkle", "poematem o losie wyśnionym z huculskich legend". Narracyjna forma odbiega od przyjętych konwencji, perypetie fabularne są jedynie kanwą dla nieposkromionej, a równocześnie wyrafinowanej sztuki poetyckiego obrazowania. Cienie zapomnianych przodków to kontrast ruchu i bezruchu. Z szaleńczymi jazdami kamery, która rzeczywistość przemienia w abstrakcyjny taniec barwnych plam, sąsiadują ujęcia statyczne, jak obrazy malarskie, przedstawiające malowniczy pejzaż górski, złocisty las bukowy jesienią, wnętrza huculskich chat, ikony malowane na szkle, obrzędowe korowody. Kamera tańczy w obłędnym tempie, spada z drzewa, pędzi przez leśne wykroty, krwawi razem z bohaterem, gdy zostanie on śmiertelnie ugodzony, przenika zwidy i mgły, jest wahadłem, żyroskopem, tancerzem, frygą, która kręci się bez opamiętania. A czasem nieruchomieje nagle - w precyzyjnie skomponowanym kadrze - by pozwolić widzowi na rozsmakowanie się w pięknym pejzażu, scenerii huculskiej zagrody, wnętrzu drewnianego kościółka lub karczmy. Scenki - kompozycje z życia wiejskiego są jednocześnie obrazami z jakiegoś uniwersalnego teatrum, w którym decydują się ludzkie losy. Wśród zatrzymanych na chwilę postaci rozpoznajemy także figury symboliczne, bo przebrane za Diabły, Króla Heroda, Śmierć. Zmierzając do zrozumienia wyższego porządku życia, Paradżanow odnajduje harmonię nawet w tragedii, co akcentuje estetycznym wymiarem swego dzieła.

Godz. 20.15 - "Człowiek obok okna"
Reżyser: Dmitrij Mieschijew
Scenariusz: Ilja Tilkin
Zdjęcia: Siergiej Maczilskij
Rok produkcji: 2010
Czas trwania: 96 min.
Obsada:Jurij Stojanow, Marija Zwonariewa, Siergiej Garmasz, Kristina Kuzmina, Władimir Wdowiczenkow, Siergiej Kozik, Margarita Byczkowa

NAGRODY:
2010 r. - Nagroda za najlepszą rolę żeńską na 21. Festiwalu Kina Rosyjskiego Kinotawr w Soczi (Marija Zwonariewa)

Bez fałszu i zbędnego sentymentalizmu reżyser pokazuje historię bardzo dobrego człowieka, który w każdej możliwej sferze życia jest nieudacznikiem. Aleksander nie spełnia się jako aktor, przyjaciel, mąż i ojciec. Jest niemłody - już po pięćdziesiątce, nieprzystojny, nie odnosi sukcesów. Nie pnie się po drabinie kariery zawodowej, nie robi jednak z tego tragedii. Syn wyjechał z domu, żona jest z nim tylko przez wzgląd na stare przyzwyczajenie, najlepszy przyjaciel, z którym dzieli garderobę, patrzy na niego z góry. Szura (Aleksander) nie obraża się na los i czeka na miłość. Tymczasem, do czasu kiedy miłość rzeczywiście pojawi się w jego życiu (i nie przyjmie wcale kształtu pospolitego, na swój sposób przyzwoitego, trójkąta), Szura w wolnym czasie bawi się w człowieka u okna. Może wtedy wkładać w usta obserwowanych ludzi odpowiednie, prawidłowe słowa, skierować ich we właściwym kierunku
i dzięki temu zmienić ich los. Może prawie wszystko - ale w swoim życiu nie może niczego zmienić. Uwagę zwracają świetne kreacje aktorskie. Aktor Jurij Stojanow, kojarzony z kreacjami komicznymi, występuje w niecodziennej dla siebie roli, napisanej specjalnie dla niego przez Ilję Tilkina, rosyjskiego scenarzystę, reżysera i dramaturga (twórcy nagradzanych dramatów "Warzywa" i "Reload").

Reżyser o filmie:
"To film o miłości, w którym wszystko dobrze się kończy. Zwykły film o uczuciach i relacjach, o ludzkich pomyłkach(…)
Film o tym, że każdy z nas pragnie miłości, męczy się bez niej, ze wszystkich sił stara się ją zdobyć. Czasami wydaje się nam, że właśnie spotykamy swoją miłość, ale mylimy się i nie zauważamy, że szczęście jest tuż pod nosem. Wszystko jest takie banalne".

Bilet: 9 zł do nabycia w kasie kina Forum.